Πέλα Σουλτάτου

Πέλα Σουλτάτου

Ελληνες λογοτέχνες
Η Πέλα Σουλτάτου γεννήθηκε στο Ηράκλειο Κρήτης και ζει στην Αθήνα.
Έχει κάνει σπουδές στην Κοινωνιολογία και τη Δημόσια Υγεία και απέκτησε τον διδακτορικό της τίτλο στις Επιστήμες της Αγωγής από το Πανεπιστήμιο του Λονδίνου. Διδάσκει στην ανώτατη εκπαίδευση και εργάζεται στη Δημόσια Διοίκηση. Έχει εκδώσει τα βιβλία “Τα φώτα στο βάθος” και “Ανκόρ”. Έχει συμμετάσχει στους συλλογικούς τόμους Ανθολόγιον-Ιστολόγιον και Θεατρικό αναλόγιο από κοινού. Το πρώτο της βιβλίο δραματοποιήθηκε στο “Από Μηχανής Θέατρο”. Mε το έργο “Άλογα” διακρίθηκε στο 1ο Φεστιβάλ Θεατρικού Αναλογίου στο “Από Κοινού Θέατρο”. To μονόπρακτο “Μέρες της αγίας Βαλπουργίας” επιλέχτηκε από το Δημοτικό Θέατρο Πειραιά για το Φεστιβάλ “Η δυναμική του ελληνικού λόγου στο θέατρο”. Έχει δημοσιεύσει πεζά και άρθρα σε εφημερίδες, περιοδικά, ιστοσελίδες και μέσα κοινωνικής δικτύωσης.
Από το 2007 διατηρεί το όμορφο blog: Του κανενός το ρόδο.
Μυθιστορήματα
Ανκόρ (2015), Εκδόσεις Καστανιώτη
Ανάποδες στροφές (2019), Εκδόσεις Καστανιώτη

Διηγήματα
Τα φώτα στο βάθος (ως Niemands Rose) (2013), Απόπειρα
Η θάλασσα δεν είναι μπλέ (2021), Εκδόσεις Καστανιώτη

Παιδική και εφηβική λογοτεχνία
ΜυΧαΤή ή Το μυστήριο της χαμένης τηλεόρασης (2019), Εκδόσεις Πατάκη
Καληνύχτα θα πει… η νύχτα είναι καλή (2023), Κέδρος

Καληνύχτα θα πει… η νύχτα είναι καλή – Πέλα Σουλτάτου

Καληνύχτα


Η Ντάνι και ο Ντόνι ζουν στην Κλάουντι, σε μια χώρα όπου βρέχει διαρκώς και νυχτώνει νωρίς. Tα βράδια, ο Ντόνι και η Ντάνι σκαρφίζονται δικαιολογίες ώστε να αποφύγουν να πέσουν για ύπνο, γιατί δεν τους αρέσει το σκοτάδι.

Όλα αλλάζουν όμως όταν φτάνουν για καλοκαιρινές διακοπές στην Ηλιόλουστη, σε μια χώρα με μεγάλες μέρες και πολύ φως, όπου κάθε πρωί ανατέλλει άλλος ήλιος! Εκεί, μια μέρα ανέτειλε ο Μπεμπήλιος, που δεν ήθελε να δύσει γιατί φοβόταν να βουτήξει στο κρύο νερό της θάλασσας. Έτσι όμως δεν θα νύχτωνε ποτέ… Ωραία ήταν στην αρχή. Μετά, όμως;

Εικονογράφηση: Γιώτα Κοκκόση

Παιδική και εφηβική λογοτεχνία, Εκδόσεις Κέδρος, 2023, 40 σελ.

Η θάλασσα δεν είναι μπλέ – Πέλα Σουλτάτου

Η θάλασσα δεν είναι


Το πτερύγιο ενός καρχαρία διασχίζει τα γαλήνια νερά της λουτρόπολης όπου παραθερίζουν ανάπηροι πολέμου. Τάρανδοι ξεπηδούν από το πορτ-μπαγκάζ παραμονή Πρωτοχρονιάς κι ένας παπάς μπεκρουλιάζει τραγουδώντας λαϊκά. Ο Ερμής φανερώνει την ανεπίδοτη επιστολή της Καλυψώς προς τον πατέρα των θεών κι ένας αρχαίος ραψωδός εμφανίζεται στο κέντρο του Μεγάλου Κάστρου. Ο κόσμος του αγοροκόριτσου σείεται καθώς ματώνει κι ακούει τη μαμά να λέει «τώρα μπορείς να κάνεις παιδιά». Στη χαράδρα καταβαραθρώνονται όσοι βρίσκονται πολύ ψηλά. Ο ερωτοχτυπημένος γιος του γαιοκτήμονα και οι μπιστικοί του πάνε για καντάδα την Πρωταπριλιά του ’38. Ένα εξωτικό πλάσμα διασχίζει τη διάβαση πεζών κι ένα άλλο τη διάβαση ποιητών. Την τελευταία νύχτα της οικουμένης, τα ανθρώπινα σπλάχνα γίνονται διάφανα και φέγγει εντός τους μια φλόγα, ο ουρανός διαυγάζει, οι πλανήτες τώρα καθρεφτίζονται στη θάλασσα, μα δεν έμεινε πια κανείς να κολυμπάει ανάμεσα στα είδωλά τους.
Μια φαντασμαγορία μύθων, τεράτων και αποκαλύψεων.

Διηγήματα, Εκδόσεις Καστανιώτη, 2021, 200 σελ.

ΜυΧαΤή ή Το μυστήριο της χαμένης τηλεόρασης – Πέλα Σουλτάτου




Κυριακή πρωί. Ο καιρός βροχερός.
Ο Όντι και η Ρίκι κουβαλούν ένα χορταστικό πρωινό και μια κουβερτούλα στον καναπέ. Όπου να ‘ναι αρχίζουν οι αγαπημένες τους παιδικές εκπομπές. Όμως η τηλεόραση έχει εξαφανιστεί! Έπειτα από λίγο ανακαλύπτουν ότι δεν υπάρχουν πια πουθενά τηλεοράσεις! Μα ποιος τις εξαφάνισε και με τι σκοπό; Η Ρίκι και ο Όντι ξεκινούν έρευνα για να λύσουν το μυστήριο.
Μικροί και μεγάλοι ανακαλύπτουν τι σημαίνει ελεύθερος χρόνος χωρίς οθόνες. Και κάποιοι εξωγήινοι, οι κάτοικοι του αστεροειδή Κρικ, ξύνουν τις κεραίες τους…

Μια αστεία, μυστηριώδης και οικολογική ιστορία.

Eικονογράφηση: Κατερίνα Σισκοπούλου

Παιδική και εφηβική λογοτεχνία, Εκδόσεις Πατάκη, 2019, 63 σελ.

Ανάποδες στροφές – Πέλα Σουλτάτου




… φτάνει ψηλά, στα ενετικά τείχη, ψυχή τριγύρω, σβήνει τη μίζα, κατεβάζει τη στέκα, ξεπεζεύει, ανάβει τσιγάρο, κάθεται σε μια τάφρο ύψους δεκαπέντε, μπορεί και είκοσι μέτρων, κάτω το χάος, «άμα φουντάρω, θα γίνω αλοιφή», σκέφτεται, άγριο φλερτ με τον γκρεμό, η καρδιά του πολυβόλο, ακούγονται οι κρότοι της σ’ ολόκληρη την πόλη, φουμάρει δίχως αύριο, «ρούφα μέχρι να φτάσει στις πατούσες», τον είχαν συμβουλέψει τις πρώτες φορές που γυρνούσε ο μπάφος, έτσι το κατέβαζε τώρα, μπορεί και να ’ναι το τελευταίο του τσιγάρο…

Παραμονή Πρωτοχρονιάς. Ο Μανόλης έχει ξεμείνει με πέντε ευρώ στην τσέπη, ενώ η παρέα του ετοιμάζεται για το σκυλάδικο. Προφασίζεται το άσθµα του και επιστρέφει στο πατρικό με σκοπό να βρει το κομπόδεμα της μάνας του. Σε λίγες μέρες παρουσιάζεται φαντάρος, όλο και κάτι θα του ’χει βάλει στην άκρη. Το σπίτι άδειο και σκοτεινό. Η Μαρία κάπου θα ξεφαντώνει. Ο Σήφης, ο πατέρας του, έτσι κι αλλιώς, απών. Ξεψαχνίζοντας το σπίτι στη Νέα Ελαία, καταλήγει στο πατάρι όπου ανακαλύπτει καταχωνιασμένο το αμαρτολόγιό της. Το άλλο πρόσωπο της μητέρας φανερώνεται. Το μυαλό του κρασάρει. Ο χρόνος σκαλώνει. Η έλευση του νέου έτους αναβάλλεται. Αλλά ποιου έτους;

Μυθιστόρημα, Εκδόσεις Καστανιώτη, 2019, 146 σελ.

Τα φώτα στο βάθος – Niemands Rose

Αφηγήσεις μικρού μήκους


Καλοκαίρι. Καθώς χαράζει στο Άμστερνταμ, ένα πτώμα ξεβράζεται στις όχθες του ποταμού.

Ένας Βραζιλιάνος μετανάστης πέφτει νεκρός από τις σφαίρες της βρετανικής αστυνομίας. Η μέρα προχωράει.

Καύσωνας και οχλαγωγία. Μια ομάδα ακτιβιστών εισβάλλει σε κάποια πλαζ επιβάλλοντας ενός λεπτού σιγή. Σουρουπώνει.

Από τον ορό του γέροντα, που δεν περιμένει επισκεπτήριο, στάζει στάλα στάλα η μοναξιά. Τη νύχτα, στη νότια Κρήτη, μια μαμά με το μωρό στην αγκαλιά προσπαθεί να διακρίνει τα φώτα της Λιβύης στο βάθος του ορίζοντα.

Χειμωνιάζει, ένα χαλίκι θα σφηνώσει στους αρμούς του παπουτσιού της και θα βρει τη θέση του ανάμεσα σε μια συλλογή από βότσαλα. Μία κυρία συλλαμβάνεται από τους σεκιουριτάδες ενός πολυκαταστήματος στο γιορτινό Δουβλίνο, καθώς κλέβει μια κασετίνα, ενώ ο υπερτυχερός ενός λαχείου κρεμάει την ταμπέλα hunger στο Στραντ της μητρόπολης. Μια φανταστική πόλη μετατρέπει το χριστουγεννιάτικο κλίμα φιλανθρωπίας σε εξέγερση.

Αργίες μπελ επόκ. Ζωντανεύουν οι πολαρόιντ. Χορεύουν σε παραπήγματα στην εξοχή της Πρωτομαγιάς, στο χώμα το νωπό στο ύπαιθρο της Καθαρής Δευτέρας, με φόντο συρματοπλέγματα σ’ ένα χωράφι της Ανάστασης, σε κάποια σαλοτραπεζαρία της Πρωτοχρονιάς, σε χορό εργαζομένων της Απόκριας.

Η Ελπίδα, η μάνα του νάνου, χορεύει στην αυλή του χαμόσπιτου. Ξημερώνει Κυριακή γκραν γκινιόλ.

Διηγήματα, Απόπειρα, 2016, 124 σελ.

Ανκόρ – Πέλα Σουλτάτου




Ο κηπουρός και η αδέσποτη γάτα, ο Αμούρ και η Σουίτι, ο καουμπόι και η Φράου, η γυναίκα με το πι και ο άντρας με το γιώτα, το ξωτικό του δάσους κι ο ασπρομάλλης με τα άφιλτρα, ο μπαρμπέρης, το τζιτζίκι και η ζωγράφος, ο ερωτευμένος κύριος καθηγητής, το νυχτοπούλι κι ο μαχαιροβγάλτης, η αδελφή με την ηπειρώτικη προφορά, το αηδονάκι με το ρουμάνικο τραγούδι και ο ηλικιωμένος με τους καταρράκτες, το χλομό πρόσωπο, ο μετανάστης από το Μπαγκλαντές. Κι ένας αόρατος βιολιστής. Μπόνους τρακ ο νεκροθάφτης Σοπενχάουερ, που συνοδεύει τον υπέργηρο ναζί στην τελευταία του κατοικία.
Ένας ανομοιογενής θίασος από αφανείς ήρωες συμβιώνει στο δυστοπικό οικοσύστημα της ασθένειας και του τραύματος, συντροφιά με αδέσποτα ζώα, χρυσόψαρα, πεταλούδες, πουλιά, γάντια που χειρονομούν, ασανσέρ μαλωμένα με κάδους, καρέκλες που θέλουν να δραπετεύσουν. Όψεις της προσωπικής ιστορίας του καθενός αποκαλύπτονται μέσα από τη σχέση με τον άλλο, σε αλλεπάλληλα ντουέτα, συνθέτοντας ένα ασπρόμαυρο μουσικό παραμύθι με στοιχεία μαγικού ρεαλισμού, όπου το κακό δεν μπορεί παρά να ηττηθεί.
Ένα βιβλίο για την πάλη του ανθρώπου ενάντια στο θάνατο, αλλά και στην «πολιτική» ενσάρκωση του θανάτου, το φασισμό.

Μυθιστόρημα, Εκδόσεις Καστανιώτη, 2015, 224 σελ.

Πηγές: Biblionet, Εκδόσεις Καστανιώτη, Απόπειρα, Εκδόσεις Πατάκη, Κέδρος