Παναγιώτης Γαλανόπουλος

Τραίνα στο σκοτάδι – Παναγιώτης Γαλανόπουλος

Και άλλα φωτεινά ποιήματα
Το βιβλίο του Παναγιώτη Γαλανόπουλου “Τραίνα στο σκοτάδι και άλλα φωτεινά ποιήματα” περιέχει ποιήματα που έχουν γραφτεί από το 1977 μέχρι πρόσφατα και με “άλλα” λόγια, άλλοτε λίγα, άλλοτε πολλά, ποτέ αρκετά (λίγα ή πολλά), προσπαθούν να μιλήσουν γι’ αυτό που δεν μπορεί να ειπωθεί. Αυτό που πάντα λείπει την ίδια ώρα που περισσεύει.
Μιλάνε για τη νήσο Άναυδο (που πολλοί ισχυρίζονται ότι δεν υπάρχει), τον Ινδιάνο που κάθεται για να συναντήσει τον θάνατο, την Τελεκάστερ, την Έρημο Μοχάβε, τη Μυστική βαρύτητα των πραγμάτων, την Αγκεντάμπια, τα Ποιήματα που δεν έχουν γραφτεί ακόμα, τις Μάντρες που δεν έχουν πέσει ακόμα, τη Ρόδα της Αλίκης, τις Σκάλες που δεν βγάζουν πουθενά κτλ.
Το βιβλίο περιέχει επίσης τα ποιήματα “Ωδή στο Νίκο Εγγονόπουλο”, “Παννυχίδα των πουλιών με ζάρια”, “Ξεριζώνοντας την καρδιά της θάλασσας” καθώς και “Προσάρτημα” (“παν το κρεμάμενο και το σχοινί του σωσιβίου”) με άχρηστες κατά τα λοιπά και γι’ αυτό χρήσιμες σημειώσεις.

Ποίηση, Απόπειρα, 2012, 135 σελ.

Στο διάβολο κρύβουνε τις λεπτομέρειες (το φίδι ποίημα) – Π.Γαλανόπουλος

… γι’ αυτό κι ο ποιητής
είτε βέβηλος ματαιόδοξος παραβάτης και αμαρτωλός
είτε όχι
είτε και ναι και όχι
σίγουρα ναι δηλαδή
αφού μόνο στη ματαιοδοξία του αυτή
και την παραβατικότητά του
τη διαβολικότητα ας την πούμε κι έτσι
κατά τρόπο επίσης παράδοξο και διαβολικό
μπορεί να έγκειται η ποιητικότητά του
και μάλιστα έτσι που όσο πιο ισχυρή νιώθει
την προσταγή να σιωπήσει
και τη σιωπή που πρέπει να βεβηλώσει πιο ιερή
τόσο πιο ισχυρή μπορεί να είναι η παράβασή του
η άτιμη με τη γλώσσα συναλλαγή
η σύληση του τάφου της σιωπής
η αμαρτία του
το φίδι
το ποίημα …

Ποίηση, Κουκούτσι, 2015, 64 σελ.

Στα κάγκελα κ.ά. ποιήματα – Παναγιώτης Γαλανόπουλος

Στην άκρη στο μπαλκόνι
Στο κάγκελο ακουμπισμένος
Στέκεται και ένας νέος.
Κοιτάζει κάτω στο δρόμο
Τους ανθρώπους που περνάνε
Τα ψώνια που κουβαλάνε
Τα αυτοκίνητα που τους κουβαλάνε
Και μοιάζει ν’ αναρωτιέται λυπημένος:
Τα ψώνια τα κουβαλάνε
Ή τους κουβαλάνε;
Τα αυτοκίνητα τους κουβαλάνε
Ή τα κουβαλάνε;
Τα καβαλάνε ή τους καβαλάνε;
Κοιτάζει ολόγυρα στα μπαλκόνια
Μοιάζει σαν κάτι να ψάχνει
Κάτι καινούργιο που αξίζει να ακολουθήσει
Κάτι να του αφεθεί ακόμα μια φορά
Να τον κουβαλήσει
Αλλά δε φαίνεται να το βρίσκει.
Ίσως σκέφτεται ότι το μόνο που του μένει
Είναι να κάνει μια έτσι
Να καβαλήσει το κάγκελο
Και να πηδήξει.
Θα πηδήξει άραγε ή δε θα πηδήξει;

Και πού θέλετε ρε να ξέρει το ποίημα;

Ποίηση, Σμίλη, 2016, 128 σελ.

α/δ Τρύπες – Παναγιώτης Γαλανόπουλος

Πώς τα σόλα του Χέντριξ φωλιάσαν σε πηγάδια των Μικρών Κυκλάδων. Οι υπόκωφοι τυμπανισμοί της ύπαρξης και πότε τους ακούμε. Ο ποιητής Χ.Χ. και η κοπέλα του Ψ.Ψ. πάνε διακοπές σε νησί και γιατί το καλοκαίρι της αγάπης δε λέει να τελειώσει. Η ανακάλυψη ότι δύο θεόρατες υδατοδεξαμενές συνιστούν γλυπτό τοπίου και πού είναι αφιερωμένο. Μέρτσμπάου, η στήλη του Σβίττερς και το έργο τέχνης ως ουρανότρυπα ή τρύπα στον πάτο. Ένα χαμένο ποίημα του Ανδρέα Εμπειρίκου και τι είναι η κληρονομιά, εφόδιο ή άχθος; Τι μπορεί να συμβεί στα καλά καθούμενα στα ήρεμα νερά ενός κόλπου της πατρίδας. Τα γεγονότα της διάσωσης ανθρώπου την ύστατη στιγμή και πώς βγαίνει το συμπέρασμα ότι και ο άγιος φοβέρα θέλει (και πάντως δεν κρατάει κακία αν ειπωθεί καμιά κουβέντα παραπάνω). Θεοτύμπανος Πεοκρούστης ή Περί θείων ονομάτων. Η δημιουργία ενός έργου τέχνης και τι έλεγε σχετικά ο σοφός Ηράκλειτος. Γιατί η Ανθρωπωδία του Δημήτρη Δημητριάδη είναι το συνοικιακό Γιλγαμές της παγκόσμιας συνοικίας που είναι και δεν είναι κατοικία του ανθρώπου. Περί της αναζήτησης το πάλαι ποτέ και άγρευσης προς ανάγνωση ενός τουλάχιστον βιβλίου του ποιητή Γιώργου Μπλάνα. Γιατί ο ποιητής Σταύρος Σταυρόπουλος είναι αέρας και πατέρας, χωρίς να είναι “αέρα – πατέρα”. Μνήμες στη μνήμη ανθρώπων που έφυγαν νωρίς. Το δέντρο που ορθώνεται στο σημείο όπου “αυτοκτόνησε” ο ποιητής Γιώργος Β. Μακρής και το νόημα που μπορεί να έχει η ύπαρξη, αν έχει. Γιατί εξωκέλλουν τα πλοία και κατ’ επέκταση οι ανθρώποι. Γέφυρες, Πορθμεία, Ποιήματα, Πόλεις. Σημειώσεις επί των οποίων το βιβλίο είναι σημειώσεις.

Πεζά, Σμίλη, 2017, 152 σελ.