Ποιήματά του έχουν μεταφραστεί σε επτά ευρωπαϊκές γλώσσες και στα κινεζικά. Το πρώτο του βιβλίο, “Φόρμες και άλλα ποιήματα”, εκδόθηκε το 1974. Ακολούθησαν άλλα έντεκα βιβλία ποίησης, έως το “Μετάξι στον κήπο” (Ύψιλον, 2010). Από το 1976 ασχολείται με την κριτική της λογοτεχνίας. Είναι μέλος της Εταιρείας Συγγραφέων. Υπηρετεί στο Διπλωματικό Κλάδο του Υπουργείου Εξωτερικών. Διετέλεσε Πρόξενος στη Νέα Υόρκη, Γενικός Πρόξενος στο Ντόρτμουντ, στη Μελβούρνη, στο Χονγκ Κονγκ και στο Μακάο, σύμβουλος Πρεσβείας στο Πεκίνο και στη Σεούλ, επιτετραμμένος στο Καμερούν, με παράλληλη διαπίστευση στο Τσαντ, στο Σάο Τομέ-Πρινσίπε, στην Γκαμπόν, στην Κεντροαφρικανική Δημοκρατία και στη Γουϊνέα του Ισημερινού. Διετέλεσε πρέσβης στο Σουδάν, με παράλληλη διαπίστευση στη Σομαλία. Το 2010 τοποθετήθηκε πρέσβης στην Ινδονησία, με παράλληλη διαπίστευση στη Μαλαισία, στο Σουλτανάτο του Μπρουνέι και στο Ανατολικό Τιμόρ. Έχει τιμηθεί με το Κρατικό Βραβείο Μαρτυρίας το 2000, για το βιβλίο “Ασία, Ασία”, και με το Κρατικό Βραβείο Χρονικού-Μαρτυρίας το 2010, για το βιβλίο “Από το Τόκιο στο Χαρτούμ”. Η ποιητική του συλλογή “Λεπτομέρειες κόσμων” (εκδ. Ύψιλον) απέσπασε το Βραβείο Λάμπρος Πορφύρας της Ακαδημίας Αθηνών το 2007. Το 2012 του απονεμήθηκε ο Ανώτερος Ταξιάρχης του Φοίνικος για τις υπηρεσίες του στο διπλωματικό σώμα. Το 2014 τιμήθηκε με το Βραβείο Ποίησης του Ιδρύματος Πέτρου Χάρη της Ακαδημίας Αθηνών, για το σύνολο του έργου του. Τον Ιούλιο του 2015 προήχθη κατ’ απόλυτη εκλογή από τον βαθμό του Πληρεξούσιου Υπουργού Α’ στον βαθμό του Πρέσβεως και διορίστηκε Μόνιμος Αντιπρόσωπος της Ελλάδας στην UNESCO. Τιμήθηκε με το Κρατικό Λογοτεχνικό Βραβείο Μαρτυρίας – Βιογραφίας – Χρονικού – Ταξιδιωτικής Λογοτεχνίας του 2016 για το βιβλίο του με τίτλο “Παντού: Μαρτυρίες, μεταμορφώσεις”.
Πιο μακριά δεν γίνεται (2003), Ελληνικά Γράμματα
Αφηγήσεις-Ταξίδια
Ασία, Ασία (2000), Κέδρος
Στην απαγορευμένη πόλη (2004), Κέδρος
Με τις Μογγόλες (2005), Κέδρος
Έρωτες τοπίων: Κίνα, Ινδονησία, Ιαπωνία, Ταϊλάνδη (2007), Κέδρος
Από το Τόκιο στο Χαρτούμ (2009), Κέδρος
Μανχάταν – Μπανγκόκ (2011), Κέδρος
Παντού (2015), Κέδρος
Ινδικοπλεύστης (2017), Κέδρος
Εκεί (2020), Κέδρος
Ποίηση
Ο δράκος του μεσημεριού (1983), Ύψιλον
Γεωγραφία κινδύνων (1994), Ύψιλον
Χρυσαλλίδα στον πάγο (1999), Ύψιλον
Παράφραση της νύχτας (1999), Ύψιλον
Υστερόγραφα γης (2004), Ύψιλον
Λεπτομέρειες κόσμων (2006), Ύψιλον
Ν, όπως Νοσταλγία (2008), Ύψιλον
Μετάξι στον κήπο (2010), Ύψιλον
Βλέπω (2013), Ύψιλον
Για ένα πιάτο χόρτα (2016), Ύψιλον
Βράχια (2020), Ύψιλον
Συλλογικά έργα
Πολυφωνία για τον Δ. Π. Παπαδίτσα (1988), Ευθύνη
Το βιβλίο της νύχτας (2001), Εκδόσεις Πατάκη
Δεκαέξι κείμενα για το Άξιον Εστί (2001), Ίκαρος
Για τον Ηλία Λάγιο (2005), Ερατώ
Τα ποιήματα του 2006 (2007), Κοινωνία των (δε)κάτων
Η κριτική για τα βιβλία του Τηλέμαχου Αλαβέρα (2007), Εταιρία Λογοτεχνών Θεσσαλονίκης
Τα ποιήματα του 2007 (2008), Κοινωνία των (δε)κάτων
Θεωρία, λογοτεχνία, Αριστερά (2008), Το Πέρασμα
Ενδοσκεληδόν (2008), Ζήτρος
Τα ποιήματα του 2008 (2009), Κοινωνία των (δε)κάτων
Εισαγωγή στην ποίηση του Ελύτη (2009), Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης
Σάββατο, Μαυρομιχάλη 18 (2010), Γαβριηλίδης
Η δική μας Αμερική (2010), Μεταίχμιο
Ο κόσμος του Οδυσσέα Ελύτη (2011), Ίδρυμα Εικαστικών Τεχνών και Μουσικής Β. & Μ. Θεοχαράκη
Ημερολόγιο 2012: Η δική μας Ελλάδα (2011), Εκδοτικός Οίκος Α. Α. Λιβάνη
Θεωρία, λογοτεχνία, Αριστερά (2013), Ταξιδευτής
Ανθολογία της ελληνικής ποίησης (20ός αιώνας) (2013), Κότινος
Έκφραση τιμής στον Κώστα Ε. Τσιρόπουλο (2015)
Ξένων αιμάτων τρύγος (2014), Γαβριηλίδης
τιμής στον Κώστα Ε. Τσιρόπουλο (2015), Εκδόσεις των Φίλων
Ο ποιητής Μανόλης Αναγνωστάκης (2016), Διαπολιτισμός
3ο Διεθνές Φεστιβάλ Ποίησης Αθηνών (2017), Κύκλος Ποιητών
Τα ποιήματα του 2016 (2017), Κοινωνία των (δε)κάτων
Πώς φοριούνται οι λέξεις: Εβδομαδιαίο ημερολόγιο 2019 (2018), Εκδόσεις Πατάκη
Ημερολόγιο 2020: 1821, Λογοτεχνία και επανάσταση (2019), Εκδόσεις Πατάκη
Γιώργος Βέης (2020), Εκδόσεις Γκοβόστη
Μεταφράσεις
Jorge Luis Borges, Το βιβλίο των φανταστικών όντων (1991), Libro
Συλλογικό έργο, Ανθολογία του μαύρου χιούμορ (1996), Αιγόκερως
Borges, Jorge Luis, 1899-1986, Το βιβλίο των φανταστικών όντων (2005), Libro
John Luther Long, Madame Butterfly: Η γιαπωνέζικη κούκλα (2007, Ηλέκτρα
Σίφνος (2009), Εκδόσεις Καστανιώτη
Borges, Jorge Luis, Το βιβλίο των φανταστικών όντων (2016), Εκδόσεις Πατάκη
Βράχια – Γιώργος Βέης
Στη δέκατη τέταρτη ποιητική συλλογή του Γιώργου Βέη, τα όσα θεματολογικά προηγήθηκαν ανανεώνονται και προεκτείνονται. Η φύση δεν αποτελεί απλώς τον ικανό και αναγκαίο διάκοσμο αλλά εξακολουθεί να συνιστά ένα από τα κύρια ποιητικά όντα. Τα εσωτερικά τοπία και οι πολλαπλές όψεις του κόσμου, κρίσιμες και πολύσημες, προβάλλονται συμμετρικά. Το ατομικό και το συλλογικό υποκείμενο δεν υπονομεύει το ένα το άλλο. Θέλουν να επικοινωνούν με ειλικρίνεια μεταξύ τους, αναδεικνύοντας, μεταξύ άλλων, κρυφές αλήθειες. Η απόλαυση έγκειται κυρίως στη διασταύρωση του στίχου με τις αξίες του αναστοχαζόμενου βίου. Διατηρείται εμφανώς η χρήση της παραγωγικής μεταφοράς. Το αποκλίνον σονέτο κι ο ευθύβολος ελεύθερος στίχος συνυπάρχουν, αλληλοσυμπληρώνοντας την κειμενική ποικιλία.
Ποίηση, Ύψιλον, 2020, 80 σελ.
Εκεί – Γιώργος Βέης
Μαρτυρίες από το Βιετνάμ, την Ινδονησία, την Ιαπωνία, την Κίνα, το Καμερούν, τη Γερμανία
Ο περίπλους συνεχίζεται. Το τοπίο μάς αγκαλιάζει. Η αφήγηση συναντά τα είδωλά της από την πρώτη κιόλας στιγμή. Η έντονη επιθυμία του Άλλου, οι συναντήσεις στα σύνορα της γνώσης και της απορίας. Στις σελίδες του βιβλίου αποτυπώνεται η δημιουργική διάρκεια της σημασιολογικά κρίσιμης στιγμής. Το τοπίο μεταστοιχειώνεται σε μια νέα πατρίδα της γραφής. Τα έπαθλα των περιηγήσεων: η αύρα του Βιετνάμ, η εξοικείωση με τη φαντασμαγορία του Αρχιπελάγους της Ινδονησίας, το βαθύ, παρατεταμένο άρωμα των κήπων της Ιαπωνίας, η αίγλη των σινικών τρόπων, η σαγήνη του Καμερούν, η μοναδική εμπειρία της Γερμανίας που ενώνεται.
Πρόσωπα παντελώς άγνωστα στον συγγραφέα μοιάζουν ξαφνικά οικεία. Η διαμονή στην ξένη γη αναβαθμίζεται σε παλίμψηστο συγκινήσεων. Οι παρένθετες επιστολές φίλων από την Αθήνα, μοναδικά τιμαλφή στις ταξιδιωτικές αποσκευές, δεν θέλουν να τεκμηριώσουν αποστάσεις, αλλά εγγύτητα. Το Εκεί προεκτείνεται συστηματικά σε Εδώ. Ο νόστος δεν συνιστά μία ακόμη χαρμολύπη, αλλά ευλογία. Η αλληλογραφία ανανεώνει την επαφή με τον κόσμο. Με το όνειρο του ταξιδιού.
Ταξίδια και περιηγήσεις, Κέδρος, 2020, 320 σελ.
Ινδικοπλεύστης – Γιώργος Βέης
Μαρτυρίες, παρεκβάσεις
Γινόμαστε ένα με τα τοπία των ταξιδιών μας σε μια ειδική μεμβράνη του νου. Εκεί που ταξινομούνται όσα μας θέλγουν, όσα μας ευχαριστούν περισσότερο από οτιδήποτε άλλο. Γινόμαστε ένα με το χώμα, με τις πόλεις, με τα νερά άλλων τόπων. Η μοναξιά ίσως έτσι εξοντώνεται. Μήπως είναι οι στιγμές μιας αποκάλυψης; Μήπως το Βιετνάμ, η Ινδία, η Κίνα, η Ινδονησία, η Ιαπωνία, οι χώρες οι οποίες δείχνουν στις σελίδες αυτού του βιβλίου κάποιες ιδιαίτερες πτυχές τους, εισέρχονται στα όνειρά μας, για να μείνουν για πάντα εκεί; Τότε ακριβώς μαθαίνουμε ότι το ταξίδι είναι όντως ο ευρύτερος, ο διευρυμένος εαυτός μας.
Μαρτυρίες λοιπόν: διότι τίποτε δεν χρειάστηκε να επινοηθεί εδώ. Οι τόποι αφηγούνται με τη γλώσσα των κατοίκων τους το έπος της δικής τους ζωής, ατομικά, συλλογικά, διαχρονικά.
Παρεκβάσεις, επίσης: από το ένα σημείο του πλανήτη προωθείται στο άλλο η κατάθεση αυτή με τη διάθεση και τη δύναμη των ανέμων.
“Χαρτογραφώντας τον κήπο με τα θαύματα της Άπω Ανατολής… o Γιώργος Βέης δεν μεταφέρει απλώς την περιγραφή των τόπων αλλά και τη συμπεριφορά των ανθρώπων. Και, παράλληλα, ταξιδεύει και στα κείμενα των συγγραφέων εκείνων που επίσης ταξίδεψαν και έγραψαν και σημάδεψαν με τη γραφή τους την περιπέτεια του ανθρώπινου πνεύματος. Έτσι ο αναγνώστης βρίσκεται πολλαπλά ωφελημένος. Γοητευμένος, θα έλεγα, γιατί μαθαίνει και χαίρεται αυτά που θεωρεί άξια να μην ξεχαστούν: Αξίες της καθημερινής ζωής που έτσι κι αλλιώς υποκύπτουν κάποτε στον αμείλικτο χρόνο…
Τι είναι λοιπόν το Παντού του Βέη; Ταξίδι, τοπίο, σκέψη, ανάμνηση, πατρίδα, άρωμα άλλης γης που όπου κι αν είσαι σου θυμίζει τη δική σου, τα ορατά και αόρατα σε σύνθεση; Όλα, θα απαντούσε κανείς… Δεν ψάχνει πια για πράγματα ή για λέξεις, αλλά για σκιές ερεθισμάτων, για προβολές πόθων και, αν αναγνωρίζω καλά, κάτω από την αφαιρετική ποιητικότητα των φράσεων προβάλλει το συγκρίσιμο μέγεθος που βρίσκεται ΠΑΝΤΟΥ και κυρίως πίσω στις αρχετυπικές εντυπώσεις. Ο Βέης με το βιβλίο του αυτό μας δανείζει τα μάτια του για να ταξιδέψουμε στα όνειρά του”.
Γιάννης Παπακώστας,
Φρέαρ, 24 Ιουνίου 2015
Ταξίδια και περιηγήσεις, Κέδρος, 2017, 232 σελ.
Ασία, Ασία – Γιώργος Βέης
Σινικές και άλλες μαρτυρίες
Ύστερα από μια παραμονή που κράτησε χίλιες τετρακόσιες εξήντα μέρες και νύχτες στην Άπω Ανατολή, κυρίως στη Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας, με ενδιάμεσα ταξίδια στη Σιγκαπούρη, στη Νότιο Κορέα και στην Ιαπωνία, ο συγγραφέας, μεταξύ των άλλων, αποδελτιώνει και υπομνηματίζει ορισμένους θεμελιώδεις κώδικες της ασιατικής συμπεριφοράς, αποδίδοντας ιδιαίτερη σημασία τόσο στη διερεύνηση της καθημερινής εθιμοτυπίας των Κινέζων, όσο και στην προβολή παραθεωρημένων πλευρών της σινικής δεοντολογίας.
Πιο μακριά δεν γίνεται – Γιώργος Βέης
Επιστολική νουβέλα
Από τις λεωφόρους του Μανχάταν στην παλιά πόλη του Ντύσσελντορφ και στα βιομηχανικά κέντρα της Βόρειας Ρηνανίας Βεστφαλίας κι από κει στις βουερές γειτονιές του δαιδαλώδους Πεκίνου, στο λιμάνι του Χονγκ Κονγκ, στην “Ponte Flor de Lotus”, τη “Γέφυρα του Λωτού” στο Μακάο, στη Σεούλ και στις Βερμούδες: οι τόποι γίνονται φράσεις, παράγραφοι, επιστολές που θα επιδοθούν πολλά χρόνια μετά, όταν η Γλαύκη και η Μαρκέλλα θα έχουν ξεπεράσει το φράγμα της σιωπής και θα έχουν αρχίσει να μαθαίνουν ανάμεσα στις άλλες γλώσσες και τη γλώσσα του αποστολέα. Συνομιλίες με ανώνυμους περαστικούς αλλά και στιχομυθίες με τον Χόρχε Λουίς Μπόρχες, τον Νικόλαο Κάλας και τον Ουμπέρτο Έκο, απρόοπτες συναντήσεις, στοχαστικές αϋπνίες, περιδιαβάσεις στο εσωτερικό της ζωής, αναδιατυπώσεις χώρων και γεωγραφικών συντεταγμένων βρίσκουν τη θέση τους σ’ αυτά τα γράμματα-σινιάλα. Ο κόσμος τείνει να γίνει μια σελίδα, ένα γράμμα στην άκρη του Ειρηνικού Ωκεανού, μια απόδραση στις θάλασσες της Νότιας Κίνας.
Στην απαγορευμένη πόλη – Γιώργος Βέης
Μαρτυρίες από την Άπω Ανατολή
Ένα οδοιπορικό στην Άπω Ανατολή, που προσεγγίζει με την ποίηση της γραφής την άφθαστη μαγεία των τοπίων. Ο Γιώργος Βέης μάς ξεναγεί σ’ έναν κόσμο απαγορευμένο και επιθυμητό, άγνωστο και σαγηνευτικό: Πεκίνο, Χονγκ Κονγκ, Μπάλι, Σεούλ, Μπανγκόκ και Πατάγια συνυπάρχουν σε μια χωροχρονική αλληλουχία όπου η μνήμη καταργεί τις αποστάσεις, οι αισθήσεις παραδίδονται σε μια συνένοχη απόλαυση.
Ο λυρισμός των περιγραφών εναλλάσσεται με την οξυδέρκεια των παρατηρήσεων. Ο συγγραφέας προσπερνά τους πειρασμούς του εξωτισμού και βυθομετρά τους πειρασμούς της ίδιας της ζωής: ένα καλειδοσκόπιο εικόνων, μια ου-τοπική φαντασμαγορία, όπου οι αντιθέσεις των τοπίων, των ανθρώπων και των κοσμοθεωριών αναδεικνύουν την οικουμενικότητα του ταξιδιού.
Με τις Μογγόλες – Γιώργος Βέης
Μαρτυρίες, συνεκδοχές
Θα μπορούσε να ήταν ένα μυθιστόρημα, ή το σενάριο μιας ταινίας, ένα ποίημα, ίσως, πάνω στο σώμα της μογγολικής νύχτας. Είναι μια σειρά γυναικών που βγαίνουν από τα βαγόνια των τρένων, τα λεωφορεία και τα αεροπλάνα και επείγονται να μιλήσουν ελληνικά. Έρχονται από τις στέπες και το αναβαθμισμένο Ουλάν Μπατόρ για να μείνουν μαζί μας. Είναι οι Μογγόλες, που έχουν για σπίτι τους την έρημο Γκόμπι, που κατεβαίνουν η μια μετά την άλλη στο Πεκίνο, στη Σεούλ και στο Χονγκ Κονγκ για να δουν πώς άλλαξε η άλλοτε επικράτεια του ένδοξου παππού τους, του Κουμπλάι Χαν. Είναι τα κορίτσια που συνάντησε ο συγγραφέας κι έζησε μαζί τους νέες περιπέτειες στο βάθος της μογγολικής ψυχής. Ας τ’ ακούσουμε.
Έρωτες τοπίων: Κίνα, Ινδονησία, Ιαπωνία, Ταϊλάνδη – Γιώργος Βέης
Μαρτυρίες, μεταφορές
Πώς κυλάει η ζωή στα περίχωρα του Ντεπάσαρ και στις παρυφές του Τόκιο; Τι συμβαίνει στο Δέλτα του Ποταμού με τα Μαργαριτάρια; Τι έχουν να μας πουν σήμερα μια Σπηλιά με Ποιήματα, ένα παροπλισμένο εργοτάξιο οπίου στο Μακάο, η Γέφυρα του Άνθους του Λωτού κι ο τάφος του Κομφούκιου; Γιατί αξίζει να την περπατήσουμε από το ένα άκρο ως το άλλο τη Λεωφόρο Σικουμβίτ, στο κέντρο της Μπανγκόκ, και μάλιστα όχι μια φορά; Πώς λατρεύεται το δάχτυλο του Βούδα στο Χονγκ Κονγκ; Πού βρίσκεται και τι μας περιμένει στην Πύλη της Σελήνης; Γιατί το Μπαλί παραμένει το νησί των μεταμορφώσεων; Μπορεί η βεντάλια μιας ινδουίστριας να μας μιλήσει; Πώς διαβάζεται ένα «κινητό» μυθιστόρημα;
Πολλά ερωτήματα ή μήπως καλειδοσκοπικές παραλλαγές μόνον ενός: ταξιδεύουμε ή ονειρευόμαστε τον κόσμο κάθε φορά που αφήνουμε πίσω το σπίτι μας και παίρνουμε τους δρόμους;
Μνήμες και φωνές από το Αρχιπέλαγος της Ινδονησίας και τις θάλασσες της νότιας Κίνας. Κείμενα-πυξίδες στο διαρκές παρόν των ταξιδιών, στα πολλαπλά κελεύσματα τόπων και τοπίων που επικοινωνούν μουσικά με τους ταξιδιώτες. Γλώσσα ζωντανή, συνθηματική και ευθύβολη, που αποκαλύπτει την περιηγητική αλήθεια και συγκίνηση. Μια γεωγραφία ηδονών, η οποία σέβεται τη γραμματική και τις αισθητικές συντεταγμένες του χώρου, μεταμορφώνοντας το ταξίδι σε γραφή, τη γραφή σε δοκιμασία – ταξιδιωτικών- ερώτων διαρκώς ανανεούμενων.
Ν, όπως Νοσταλγία – Γιώργος Βέης
Με το βιβλίο αυτό του Γιώργου Βέη, που εκδίδεται στη συνέχεια της ποιητικής του συλλογής “Λεπτομέρειες κόσμων”, η οποία απέσπασε πέρυσι το Βραβείο Ποίησης “Λάμπρος Πορφύρας” της Ακαδημίας Αθηνών, προστίθεται ένα προωθημένο περιεχόμενο στην έννοια της δημιουργικής γραφής. Προβάλλονται γενικές ανθρώπινες καταστάσεις, όπως για παράδειγμα η επανασύνδεση του εγώ με το εσύ σε βάση ισότητας, η ειλικρινής συμφιλίωση μας με τη Φύση, οι συναφείς οικολογικές μας ευθύνες και η απεξάρτησή μας από τα είδωλα, τα ινδάλματα και τις ψυχοφθόρες συνθήκες ενός ψευδεπίγραφου κόσμου.
Από το Τόκιο στο Χαρτούμ – Γιώργος Βέης
Μαρτυρίες, συνδηλώσεις
Μετά τους “Έρωτες τοπίων”, το ταξίδι συνεχίζεται για τον συγγραφέα, ο οποίος βρέθηκε διαδοχικά και στις πέντε Ηπείρους για να υπηρετήσει σε διάφορα πόστα ως διπλωμάτης καριέρας. Μια ταξιδιωτική περιήγηση που, χάρη στις σύγχρονες επικοινωνιακές οδούς, συνδέει δύο τελείως διαφορετικούς γεωγραφικούς πόλους: Ιαπωνία-Σαχάρα.
Από το πολύτροπο, χαοτικό Τόκιο, στην “Πόλη των ανθρώπων που αγαπούν τα φιστίκια”, στην Γιαουντέ, την πρωτεύουσα του Καμερούν. Κι από κει, σε μια άλλη υποσαχαρική πόλη, το εντυπωσιακό Χαρτούμ, το κέντρο της μεγαλύτερης αφρικανικής χώρας, του Σουδάν. Η Ιαπωνία, το Καμερούν και το Σουδάν αποκτούν διαδοχικά μιαν άλλη αίγλη, μιαν άλλη υπόσταση, μια σχεδόν οικουμενική ζωή.
Ημερολογιακές καταγραφές και εντυπώσεις, μαρτυρίες και περιγραφές, ένα παλίμψηστο εικόνων και εμπειριών, με μεταμορφώσεις, ανατροπές, εκπλήξεις και συμπτώσεις η αλήθεια και το αίνιγμα κάθε ταξιδιού.
Μετάξι στον κήπο – Γιώργος Βέης
Πράγματα και βεβαίως πρόσωπα, τόσο του απτού κόσμου όσο και του άλλου, διεκδικούν σχέσεις ισότητας, η φύση παραμένει ο ισχυρότερος συνομιλητής, ενώ το ποιητικό υποκείμενο θέλει να πιστεύει ότι μπορεί ν’ αποκωδικοποιήσει όλα σχεδόν τα μηνύματα που του περιέρχονται από τους άλλους. Η τεχνική που ακολουθείται παραπέμπει εν μέρει στις δύο προηγούμενες συλλογές του, δηλαδή τις “Λεπτομέρειες κόσμων”, η οποία βραβεύτηκε από την Ακαδημία Αθηνών, το 2008, και το “Ν, όπως Νοσταλγία”. Επιχειρείται όμως η περαιτέρω συμπύκνωση των εκφορών, προκειμένου να επιτευχθεί η κατάλληλη κρυστάλλωση, που διακρίνει τα ευθύβολα επιγράμματα.
Μανχάταν – Μπανγκόκ – Γιώργος Βέης
Μαρτυρίες, μεταβάσεις
Σε διάφορα μήκη και πλάτη της Γης, όπου ο συγγραφέας διπλωμάτης ζει κι εργάζεται, του δωρίζεται το πρωτογενές υλικό της γραφής. Τα πραγματικά περιστατικά, οι βιωματικές αλήθειες, η σαγήνη των κρίσιμων στιγμών, αλλά και οι συνειρμοί, που ενδεχομένως συνδέουν την καθημερινότητά μας με ένα άλλο σύμπαν ιδεών, είναι οι σύντροφοι που δεν τον εγκατέλειψαν ποτέ έως τώρα. Χωρίς να δοκιμάσει οτιδήποτε θα μπορούσε να εκληφθεί μυθοπλαστική προέκταση, ξέρει πώς να αισθητοποιεί τα κυριότερα περιστατικά των περιηγήσεών του, ακινητοποιώντας τρόπον τινά στο χαρτί αυτή την τόσο πλούσια σε πνευματικότητα ταξιδιωτική ροή. Βεβαίως πολλές φορές τα τοπία που του δόθηκαν ως στροφές ποιημάτων διεκδικούν την πρώτη θέση. Κι ανήκουν δικαιωματικά στο Μανχάταν των μεγάλων ταχυτήτων της ζωής και στην Μπανγκόκ των καθημερινών θαυμάτων.
Ο Γιώργος Βέης αφήνει άλλη μια φορά το τοπίο να τον μορφώσει, να τον διαπλάσει. Είδε και εξακολουθεί να βλέπει τους ανθρώπους σε διάφορα μέρη του πλανήτη ως δασκάλους, ως χορηγούς παιδείας. Ένιωσε και νιώθει δικός τους. Πώς αλλιώς θα τους εκπροσωπούσε στα βιβλία του; Πώς αλλιώς θα μπορούσε να δηλώσει ταξινόμος και στύλος τους;
Παντού – Γιώργος Βέης
Μαρτυρίες, μεταμορφώσεις
Ο ταξιδιωτικός χωρόχρονος αποτελεί, μεταξύ άλλων, το διευρυμένο, ανοιχτό πεδίο των φαινομένων, τα οποία κατά κάποιον τρόπο ξαναγράφει, μάλλον αντιγράφει κατά το δοκούν, ο συγγραφέας. Ως εξειδικευμένος ταριχευτής συγκινήσεων, καλείται να γεωγραφήσει, κατά κύριο λόγο, τα πάθη και τα όνειρα των ανθρώπων, την πίστη τους σε διάφορες αξίες, βεβαίως τη χαρμολύπη των αφιξαναχωρήσεων, αλλά και τη γοητευτική παλιλλογία του ξένου κόσμου. Αποτελώντας τους πυλώνες μιας αεικίνητης γραφής οριακής αυτογνωσίας, που δόξασε πρώτος στη Δύση ο Ηρόδοτος, τα γεωφυσικά καταπιστεύματα είναι θέσει τα απώτερα, αλλά δυνάμει τα σημαντικότατα πεδία δράσης ενός εαυτού ο οποίος θέλει διακαώς να αναβαθμιστεί σε εποπτικό, κοσμικό εγώ. Έτσι αναδεικνύονται εδώ, ως σύμμαχοι και μάλιστα πάντα πιστοί, τα τοπία της Σινγκαπούρης, του Κόλπου της Γουινέας, της Κίνας, της Κορέας, της Εγγύς Ανατολής, αλλά και της Ιαπωνίας.
Η αλήθεια είναι ότι ταξιδεύουμε αενάως. Δηλαδή ακόμη και μέσα στα όνειρα των άλλων. Δηλαδή θέλοντας και μη. Το συναρπαστικότερο μέρος του ταξιδιού είναι μάλλον η ανάμνησή του. Ίσως διότι την επινοούμε σ’ έναν βαθμό. Αυτό θα πει επιστροφή. Γ. Β.
Για ένα πιάτο χόρτα – Γιώργος Βέης
Το δέκατο τρίτο ποιητικό βιβλίο του Γιώργου Βέη υποστηρίζει στην πράξη τις ρηματικές συμπυκνώσεις, τις καταγραφές καίριων βιωμάτων και τις αναγωγές στην πολυσημία της καθημερινότητας. Ο διάλογος με την παράδοση του δημιουργικού λόγου συνεχίζεται. Τα εσωτερικά και τα εξωτερικά τοπία φωτίζονται εντατικά, ενώ η φύση δεν παύει να συνιστά το ευρύτερο πεδίο αναφορών. Η ανατομία της πραγματικότητας συνυπάρχει με την αποδελτίωση πτυχών του φανταστικού. Τα ατομικά και τα συλλογικά πάθη και οράματα αποτυπώνονται σε διαδοχικά λεκτικά σύνολα.
Πηγές: Biblionet, Εκδόσεις Ύψιλον, Ελληνικά Γράμματα, Εκδόσεις Κέδρος
