Είναι ζωγράφος, πτυχιούχος της ΑΣΚΤ Αθήνας. Πέρασε από την πολυπαθή Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση ως διάττων αστήρ, διδάσκοντας Σχέδιο. Στο παρελθόν έχει συμμετάσχει σε ομαδικές ποιητικές συλλογές. Στο παρόν βραβεύτηκε από το Μικρό Πολυτεχνείο για το διήγημά της “Ιούνιος” (2013), διακρίθηκε από τις εκδόσεις “Παράξενες μέρες” για το διήγημα “Asclepias Fruticosa” (2013), έλαβε τον Δ” Έπαινο διηγήματος “Η γιαγιά δεν πρέπει να πεθάνει” στον λογοτεχνικό διαγωνισμό Βιβλιοθήκη “Κοραής” Χίου (2013) και τον Β” Έπαινο διηγήματος από τον Greek-Australian Cultural League of Melbourne Inc. με το διήγημα “Ως πότε θα ψέλνει ανέραστος”. Στο μέλλον απλώς ελπίζει σε καλύτερες μέρες.
Όπως λέει η ίδια:
«Νομίζω ότι γεννήθηκα με ένα μολύβι στο χέρι, κάπου στην Αθήνα. Επί σειρά ετών δίδαξα Σχέδιο στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση. Με την πρώτη ευκαιρία έφυγα γιατί η ψυχή μου ζητούσε άλλα. Από τότε γράφω τις «Μέλισσες και πεταλούδες πάνω στη ρίγανη», τις «Σημαδεμένες», συμμετέχω με διακρίσεις σε συλλογικά έργα και ποιητικές συλλογές, ενώ το 2020 αποσπώ το πρώτο πανελλήνιο βραβείο θεατρικού σεναρίου με το αστυνομικό «Ποιος σημαδεύει την αλεπού». Συμπέρασμα: Είναι ωραίο να ζεις μέσα στο θαύμα. Αξία ανεκτίμητη.»
Έχει το όμορφο blog: Της Ευτυχίας το Μέλι.
Σημαδεμένες (2016), Γαβριηλίδης
Διηγήματα
Μέλισσες και πεταλούδες πάνω στη ρίγανη (2014), Γαβριηλίδης
Ο συγγραφέας (2021), Ελκυστής
Συλλογικά έργα
Ιστορίες με δύο όψεις (2014), ΤοΒιβλίο
Noir Road Stories 2 (2017), Άπαρσις
Ο συγγραφέας – Ευτυχία Κοσμαδοπούλου
Το λιμάνι είχε γεμίσει βαπόρια, κιβώτια, καλοντυμένο κόσμο φερμένο από την πρωτεύουσα και κάθε λογής αντικείμενα που αράδιαζαν οι βαστάζοι στην προκυμαία. Ο μόλος είχε γεμίσει απ’ άκρη σ’ άκρη με σωρούς δοκάρια που χρησίμευαν για να στηρίξουν στέγες και κεραμίδια, άμμους και τσιμέντα, χρωματιστούς μπιντέδες για το πλύσιμο των απόκρυφων, καθρέφτες με χρυσές κορνίζες τυλιγμένους με φανελένιο ύφασμα για να μη γδαρθούν, τόπια υφάσματα για μεταξωτές κουρτίνες, μικρά σκαμπό ντυμένα με χρυσοκέντητα υφαντά για να ακουμπούν οι κυράδες τα λεπτεπίλεπτα πόδια, ασημένιες τσαγιέρες με καπάκια που κουδούνιζαν μέσα στα κιβώτια, ξύλινες κούτες που έγραφαν ‘πιάτα Βοημίας’ ή ‘σερβίτσιο Κίνας’ με γράμματα καλλιγραφικά ή ξενόφερτα, κι ένα σωρό άλλα συμπράγκαλα που οι ντόπιοι απόγονοι των Μακάρων δεν είχαν ποτέ την τύχη να αγγίξουν, αλλά ούτε και ποτέ τους ονειρευτεί.
Διηγήματα, Ελκυστής, 2021, 204 σελ.
Σημαδεμένες – Ευτυχία Κοσμαδοπούλου
Μέσα σε ένα καλοκαίρι, η Ζωή ανακαλύπτει τη ζωή. Κρυφοί έρωτες, μυστικοί απόγονοι, ακυρωμένοι επαναστάτες, δολοπλοκίες, μάγισσες, δολοφονίες ηθελημένες κι αθέλητες, βιαστές, διάβολοι και μάρτυρες αναπνέουν τον ίδιο αέρα και μοιράζονται την ίδια θάλασσα στον ίδιο μικρό τόπο, ενώ σκοτεινά μυστικά φανερώνονται ακόμα και μέσα στο ίδιο της το σπίτι. Τι ρόλο παίζει το κόκκινο σημάδι σε σχήμα καρδιάς, που έχει εκ γενετής; Μπορεί να ανατρέψει τα δεδομένα; Και τελικά, θα καταφέρει να επιβιώσει έπειτα από τόσες αποκαλύψεις και τόσα βαριά μυστικά;
Μυθιστόρημα, Γαβριηλίδης, 2016, 435 σελ.
Μέλισσες και πεταλούδες πάνω στη ρίγανη – Ευτυχία Κοσμαδοπούλου
Η Αμαλίτσα που κάνει κατάληψη στο σπίτι του εραστή της, ένας παπάς που επ’ ουδενί δεν θέλει να πεθάνει ανέραστος, μια τραβεστί με δωδεκάποντα, μια οικογένεια που κρατάει με νύχια και με δόντια την 94χρονη γιαγιά γιατί χρειάζονται τη σύνταξή της, ένας τραυματιοφορέας που ανακαλύπτει ένα παράξενο έγκλημα, μία γυναίκα που δολοφονεί τεχνηέντως το σύζυγό της, η όμορφη ψυχολόγος που διατηρεί σεξουαλικές σχέσεις με πέντε διαφορετικά άτομα, ένας παντρεμένος με στρίγγλα γυναίκα, μια αδιάκριτη συνέντευξη, ένας άνδρας που αποφασίζει να εκδικηθεί τη φύση του, μια γερασμένη ντίβα της Λυρικής, ένας επίδοξος συγγραφέας που ανακαλύπτει το μυστικό της επιτυχημένης γραφής στο υπόγειό του, ένας νεαρός καθηγητής που φαντασιώνεται ερωτικά μια κατά πολύ μεγαλύτερη μαθήτριά του κι ένας 90χρονος που όταν πεθαίνει του δίνεται το δικαίωμα να μετενσαρκωθεί είναι οι ήρωες της Ευτυχίας Κοσμαδοπούλου που κυκλοφορούν ανάμεσά μας. Ίσως.
Διηγήματα, Γαβριηλίδης, 2014, 246 σελ.
Πηγές: Biblionet, Γαβριηλίδης, Ελκυστής
