Dimitris Magriplis

Δημήτρης Γ. Μαγριπλής

Ελληνες λογοτέχνες
Ο Δημήτρης Γ. Μαγριπλής γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα.
Σπούδασε πολιτικές επιστήμες στο Πάντειο Πανεπιστήμιο και κοινωνική θεολογία στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Το 1999 αναγορεύτηκε διδάκτορας της κοινωνιολογίας στο Πάντειο Πανεπιστήμιο. Θέμα της διδακτορικής διατριβής του είναι: “Πολιτική και θρησκεία στην κοινωνία του Βυζαντίου: μια απόπειρα κοινωνιολογικής ανάλυσης του κινήματος των Ζηλωτών (1342-1349 μ.Χ.)”.
Έχει συμμετάσχει ως ερευνητής σε ευρωπαϊκά προγράμματα και δίδαξε κοινωνιολογία στην Εθνική Σχολή Δημόσιας Διοίκησης και στο ΤΕΙ Καλαμάτας. Είναι πρόεδρος του Συλλόγου Ελλήνων Κοινωνιολόγων (παράρτημα Μεσσηνίας) και πρόεδρος της Επιτροπής Διοίκησης του Κέντρου Αποθεραπείας Φυσικής και Κοινωνικής Αποκατάστασης Μεσσηνίας (Κ.Α.Φ.Κ.Α. Φιλιατρών). Άρθρα του και σχόλια έχουν δημοσιευθεί σε επιστημονικά περιοδικά, στον ημερήσιο τύπο και στα περιοδικά: “Κοινωνική Εργασία”, “Επιθεώρηση Κοινωνικών Επιστημών”, “Βυζαντινός Δόμος”, “Νέα Εστία”, “Θρησκειολογία”, “Τετράδια Ψυχιατρικής”, “Συνάντηση”, “Σύναξη”, “Κοινωνιόγραμμα”, κ.ά.
Στη λογοτεχνία πρωτοεμφανίστηκε το 2007 με το ψευδώνυμο Φώτης Αδάμης, με το βιβλίο “Μαθήματα κηπουρικής και άλλα διηγήματα”, από τις εκδόσεις Σοκόλη-Κουλεδάκη. Το 2010 εκδόθηκε η πρώτη ποιητική του συλλογή, “Στα τέταρτα του χρόνου”, στον κοινό τόμο με την εικαστικό Αγγελική Κοκονάκη, “Χρώμα και λόγος”, στη σειρά “Επί- γνωση” των εκδόσεων Αν. Σταμούλη στη Θεσσαλονίκη. Το 2011 κυκλοφόρησε η δεύτερη συλλογή διηγημάτων του με τίτλο: “Κρυφές Ενοχές”, από τον ίδιο εκδοτικό οίκο. Διηγήματά του κυκλοφορούν στο διαδίκτυο. Έχει πλούσια εργογραφία τόσο ως αρθογράφος (σε εφημερίδες, επιστημονικά και λογοτεχνικά περιοδικά) όσο και ως επιμελητής σε επιστημονικά και λογοτεχνικά κείμενα και βιβλία.

Σχέσεις και λειτουργία των θεσμών – Δημήτριος Γ. Μαγριπλής




Η διαπλοκή της πολιτικής και της θρησκείας στην κοινωνία του Βυζαντίου: Μια ιστορικο-κοινωνιολογική καταγραφή
Θρησκεία και πολιτική, εκκλησία και κράτος αποτέλεσαν διαπλεκόμενες ίνες στο υφάδι του χρόνου. Προσδιόρισαν βεβαίως το παρελθόν όχι μόνο το τοπικό αλλά συνολικά το ευρωπαϊκό. Τόσο το κοινωνικό υποκείμενο όσο και η κοινωνία γενικότερα, τουλάχιστον μέχρι την εποχή του εξαστισμού και των μεγάλων νεώτερων επαναστάσεων, κινήθηκε στα επίπεδα της σκέψης και της πράξης ελεγχόμενη και χειραγωγούμενη από ένα σύστημα ιδεών, πυρήνα του οποίου αποτέλεσε η θρησκεία, όπως αυτή ερμηνεύθηκε και αποδόθηκε στα χωροχρονικά της πλαίσια. Μια ιδιαίτερη εκδοχή του παραπάνω αποτελεί το Βυζαντινό παράδειγμα και φιλοδοξία του βιβλίου είναι να πλησιάσει λογικά και να παρουσιάσει ένα τρόπο κατανόησής του. Το τελευταίο μάλιστα, αποτελεί απαραίτητη προϋπόθεση για να αντιληφθούμε την σημερινή ελληνική πραγματικότητα που ως γεωγραφική περιφέρεια της Ευρωπαϊκής Ένωσης αλλά και με βάση την ιστορική της ιδιαιτερότητα, επιμένει ίσως περισσότερο σε μια φολκλορικού τύπου παρουσία της θρησκείας στην κοινωνική ζωή. Άλλωστε στην νέα πραγματικότητα της απομάγευσης του κόσμου δεν σημαίνει πως έπαψαν να υπάρχουν άνθρωποι που δεν μπορούν να ζήσουν ανθρωπινά χωρίς τον Θεό…

Ιστορία, Σταμούλης Αντ., 2003, 164 σελ.

Μαθήματα κηπουρικής και άλλα διηγήματα – Φώτης Αδάμης




Ιστορίες του χθες και του σήμερα με φόντο την όμορφη Κυπαρισσία της Αρκαδιάς και με ήρωες τους απλούς, καθημερινούς ανθρώπους, ορμώμενους και εμπνευσμένους, όμως, στις πράξεις τους από διαφορετικά ο καθένας κίνητρα -άλλοτε τα πιο υψηλά και άλλοτε τα πιο ευτελή. Έτσι που όλοι μαζί να συνθέτουν…
…Τα μαθήματα κηπουρικής κράτησαν χρόνια. Άλλοτε με συνέπεια και άλλοτε ανάμεσα στα διαστήματα που δημιουργούσε ο δικός μου κυρίως χρόνος και οι απαιτήσεις της ζωής. Κάποια μέρα με φώναξε επίμονα να πάω να τον δω. Ήταν εκεί και κάποιοι άλλοι καλοί φίλοι. Ο δάσκαλος είχε πια γεράσει πολύ. Είχε και προβλήματα με την καρδιά του. Υπέφερε χρόνια για την αλήθεια. Και πάντοτε όταν του το θύμιζες η απάντηση του ήταν γελώντας.
-Είδατε που έχω καρδιά; Από πρωίας είχε ετοιμασίες. Περιποιήθηκε, φόρεσε το γιορτινό του κουστούμι και συλλογισμένος κοίταξε επίμονα τον εαυτό του μέσα στο μισοκατεστραμμένο από τα χρόνια καθρέπτη του. Μας έστρωσε ένα πλούσιο τραπέζι με όλα τα αγαθά του μποστανιού του και ψωμί ζυμωτό, κρασί κόκκινο δικό του. Κάτσαμε. Υψώσαμε τα ποτήρια και ευχηθήκαμε υγεία και καλή ζωή. Ένας μόνο δεν πρόλαβε να πιει. Ο κηπουρός μας, έπεσε καταγής και σαν να πάλευε με κάτι. Ήταν και ο αγαπημένος του γιατρός στο τραπέζι. Έπεσε πάνω του κάνοντας τα ανθρώπινα δυνατά. Του κρατούσα το χέρι και ξάφνου ένιωσα μια τρομερή δύναμη να στρέφει το πρόσωπό μου προς τον ουρανό. Με τύφλωσε το φως. Γύρισα προς τον γιατρό. Έφυγε, μου λέει. Κοιμήθηκε του απαντώ.
Τώρα κάθομαι στον ίδιο τόπο με τον δάσκαλο. Συνεχίζω να φροντίζω τις ομορφιές του με τη δική μου λογική δείχνοντας με τη σειρά μου σε κάποιους άλλους τον παλαιικό τρόπο που του αξίζει ακόμη να υπάρχει. Ακόμη δεν έχω δει τον μέγα κηπουρό αλλά νομίζω ότι κάποτε θα κοιμηθώ και στο όνειρό μου ίσως βρεθώ στους κρεμαστούς κήπους που, ξέχασα να σας πω, μου υποσχέθηκε κάποτε ο δάσκαλος. Κανείς όμως δεν ξέρει αν θα του χαριστούν.

Διηγήματα, Σοκόλη-Κουλεδάκη, 2007, 79 σελ.

Χρώμα και λόγος – Δημήτρης Γ. Μαγριπλής – Αγγελική Κοκονάκη

Αγγελική Κοκονάκη: Προσκυνηματική έξοδος
Δημήτρης Γ. Μαγριπλής: Στα τέταρτα του χρόνου


Ο λόγος και το χρώμα σε συνδυασμό, αγγίζουν τη δυναμική του μύθου, του πρώτου δάσκαλου της ανθρωπότητας, μιλούν απροσδόκητα στην ανθρώπινη ψυχή, αραδιασμένα στο τυπογραφικό χαρτί, φιλόξενα και προσιτά στο μάτι που διαβάζει πίσω από τις γραμμές και τα σχήματα.
Μπορεί να συνυπάρξει ο λόγος και το χρώμα. Κάτω από τα περίκλειστα τείχη της θεωρίας οι διαφορετικές μορφές της τέχνης επικοινωνούν με λαγούμια υπόγεια και μυστικά, με λάμψη αδιόρατη στο μάτι του θεατή. Είναι μια μυστική κοινωνία για την οποία λίγα λέγονται και πολύ λιγότερα καταγράφονται.

Zωγραφική: Αγγελική Κοκονάκη

Ποίηση, Σταμούλης Αντ., 2010, 96 σελ.

Οι κοινωνιολογικές αναγνώσεις του βυζαντινού πολιτισμού – Δημήτριος Γ. Μαγριπλής

Ανάτυπο του περιοδικού “Βυζαντινός Δόμος”

Ιστορία, Σταμούλης Αντ., 2010, 5 σελ.

Κρυφές ενοχές – Δημήτριος Γ. Μαγριπλής




«Θα λείψω για λίγο», τους είπα και χάθηκα οδηγώντας με νεύρο στα στενοσόκακα της παλιάς Αθήνας. Πάρκαρα στον περιφερειακό και κατέβηκα με ένα βουητό να μου ξεσκίζει το κεφάλι. Κάτι τα λιγοστά χρήματα, κάτι οι επαγγελματικές ανασφάλειες, ήταν και κείνο το δάνειο που τελευταία μου στάθηκε βαρίδι επιπλέον στο σβέρκο μου. Είχα την ανάγκη να βρεθώ μόνος. Προσποιήθηκα λοιπόν έκτακτο επαγγελματικό ραντεβού και αναζήτησα στο λόφο τα μονοπάτια που με ξεκούραζαν τις εποχές της ελευθερίας μου. Τι καριέρες σχεδίασα εδώ πάνω, τι λύσεις στα αδιέξοδα της ζωής, πόσα ταξίδια δεν ξεκίνησαν και πόσες επιστροφές. Μα προπάντων τι ανακούφιση. Ιδιαίτερα οι συναντήσεις μου με τον φτερωτό θεό…

Διηγήματα, Σταμούλης Αντ., 2011, 144 σελ.

Δέκα μικρές εικονογραφημένες ιστορίες – Δημήτριος Γ. Μαγριπλής




ΓΥΑΛΙΝΕΣ ΜΠΙΛΙΕΣ
Επιτέλους βρήκα τις μπίλιες μου. Τις είχα χάσει εδώ και καιρό και ξαφνικά ένα απόγευμα, ενώ άλλαζα θέση στον βαρύ ξύλινο καναπέ του γραφείου, κάτι έπεσε με θόρυβο στο πάτωμα.
Στην αρχή τρόμαξα.
“Τι είναι αυτό;” αναρωτήθηκα ξαφνιασμένος.
Μια μικρή πολύχρωμη γυάλινη σφαίρα κύλησε με ασήμαντη δύναμη στα μαύρα παπούτσια μου.
“Τι αντίθεση!” σκέφτηκα και υποκλίθηκα στην ομορφιά της. Την πήρα στα χέρια και με περισσή φροντίδα την εναπόθεσα στην τσέπη μου.
Σε κάθε στιγμή της μετακόμισης να ‘σου ξεπρόβαλλε και μία. Άλλη μεγαλύτερη, άλλη μικρότερη. Όλα τα χρώματα της ίριδας. Κίτρινες, μπλε, κόκκινες, πράσινες. Μερικές είχαν πάνω τους όλα τα παραπάνω ανακατωμένα και κάποιες θύμιζαν φτερά από ανοιξιάτικες πεταλούδες σε αέναη κίνηση…

Eικονογράφηση: Παντελής Σταματέλος

Διηγήματα, Ευθύνη, 2012, 70 σελ.

Τα καναπεδάκια της ανεργίας – Δημήτρης Γ. Μαγριπλής

Μικροδιηγήματα


Σε όλα αυτά, να σου και ένα απίστευτο. Ένα ζευγάρι άγριων φασιανών έπεσε στα μέρη μας. Πρωτοφανές! Ήρθαν να ξεχειμωνιάσουν στη γη των πεινασμένων. Πρόκληση. Η ψυχή όμως του Έλληνα: Κανείς δεν τα πείραξε, κι ας παθαίναμε σιελόρροια με τα νέα τους. Κάθε μέρα και κάποιος από εμάς τα έβλεπε. Πότε μέσα στον ελαιώνα, πότε πίσω από το κοτέτσι, πότε στο παλιό εξώσπιτο. Όποιος τα κοίταζε γύριζε αλλόκοτος. Μαγευόταν από τη θέα τους και έκανε αισιόδοξες σκέψεις. Σαν αλλοπαρμένος, λαλούσε παράλογα πράγματα. Για τη δόξα του έθνους, για το μεγαλείο των πολιτικών μας ανδρών, για τις χαμένες πατρίδες, για την υπεροχή της φυλής, για την οικονομική ανεξαρτησία. Αυτοί φαίνεται είχαν εκτεθεί αρκετά στη θέα των εξωτικών πουλιών. Μα και οι άλλοι, που φευγαλέα τα είχαν δει, μιλούσαν για ευημερία, για αποπληρωμές, για επενδύσεις, για ανάπτυξη.
Τι είναι πιο τρελό, η πένα του συγγραφέα ή η ίδια η νεοελληνική πραγματικότητα; Τι συμβαίνει όταν τα καναπεδάκια μάς τρώνε αντί να τα τρώμε; Σε ένα ιδιότυπο ταμπλό μαγικής αφήγησης και στεγνού ρεαλισμού, ο Δημήτρης Μαγριπλής καταγράφει σπαρταριστές, σουρεαλιστικές εικόνες και ιστορίες από την αστική και αγροτική Ελλάδα της υπερκατανάλωσης και της συνακόλουθης κρίσης. Οι ανίκητοι μηχανισμοί της ελληνικής γραφειοκρατίας, οι εκπρόσωποι της εκκλησίας και των λεγόμενων “κοινωνικών φορέων”, ο επιχειρηματίας, ο αγρότης, ο συμβασιούχος, όλα τους συνθέτουν ένα γκροτέσκο ψηφιδωτό της χώρας, που σε μια δεύτερη ματιά δε φαίνεται και τόσο αποτραβηγμένο από την πραγματικότητα.

Διηγήματα, Κριτική, 2016, 144 σελ.

Διηγήματα
Μαθήματα κηπουρικής και άλλα διηγήματα (ως Φώτης Αδάμης) (2007), Σοκόλη
Κρυφές ενοχές (2011), Σταμούλης Αντ.
Δέκα μικρές εικονογραφημένες ιστορίες (2012), Ευθύνη
Τα καναπεδάκια της ανεργίας (2016), Κριτική

Ποίηση
Στα τέταρτα του χρόνου (2010)
Χρώμα και λόγος (2010), Σταμούλης Αντ.

Δοκίμια-Μελέτες-Ιστορία
Σχέσεις και λειτουργία των θεσμών (2003), Σταμούλης Αντ.
Οι κοινωνιολογικές αναγνώσεις του βυζαντινού πολιτισμού (2010), Σταμούλης Αντ.

Συλλογικά έργα
Κριτικές προσεγγίσεις στον ορθόδοξο πολιτισμό (2007), Σταμούλης Αντ.
Όψεις του πολιτιστικού φαινομένου (2008), Σταμούλης Αντ.
Η ιδεολογία στο χρόνο μέσα από εκφάνσεις του πολιτιστικού φαινομένου (2009), Σταμούλης Αντ.
Κοινωνιολογικές και θεολογικές αναγνώσεις του θανάτου στις παραδοσιακές κοινωνίες: Βυζάντιο (2010), Σταμούλης Αντ.
Πολιτισμός και διαφορετικότητα: Εμείς και οι άλλοι (2011), Σταμούλης Αντ.
Ανθρωπολογικές και κοινωνιολογικές προσεγγίσεις της υγείας (2012), Εκδόσεις Ι. Σιδέρης

Πηγές: Biblionet, Σταμούλης Αντ., Κριτική, Ευθύνη, Εκδόσεις Σοκόλη