Μεγάλωσε στο Παγκράτι. Είναι απόφοιτη του Παντείου Πανεπιστημίου, από το Τμήμα Κοινωνικής Πολιτικής, και του Νέου Ελληνικού Θεάτρου του Γιώργου Αρμένη. Επίσης έχει ολοκληρώσει το διετές σεμινάριο drama education στο θέατρο πόρτα της Ξένιας Καλογεροπούλου και το εννιάμηνης διάρκειας σεμινάριο της Ειδικής Αγωγής στην Εκπαίδευση στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου. Εργάζεται ως ηθοποιός από το 2006. Επιπλέον, τα τελευταία δέκα χρόνια διδάσκει θεατρική αγωγή σε σχολεία, ιδιωτικά και δημόσια. Συγγραφικά, έχει παρουσιάσει άλλες δύο ποιητικές συλλογές, οι οποίες εκδόθηκαν το 2015 και το 2018 αντίστοιχα. Έχει συνεργαστεί με διάφορες διαδικτυακές σελίδες και έχει δώσει κείμενά της με πρωτότυπα παιδικά παραμύθια και ασκήσεις drama για γονείς κι εκπαιδευτικούς. Τον Σεπτέμβριο του 2022, δημιούργησε την ερασιτεχνική θεατρική ομάδα ενηλίκων Reboot±, σε μια προσπάθεια συσπείρωσης ανθρώπων οι οποίοι επιθυμούν να φωτίσουν αρχικά το μέσα τους και στη συνέχεια τον κόσμο που τους περιβάλλει με καθαρότητα, αλληλεγγύη και αγάπη. Είναι ευτυχισμένη μαμά ενός μικρού υπερήρωα!
Πέντε κεράσια στο μωσαϊκό (2015), Ο Μωβ Σκίουρος
Θερινή ώρα (2018), Έναστρον
Φθινοπωρώ (2023), Έναστρον
Θεατρικά έργα
Η κολοκύθα που δεν έγινε άμαξα (2013)
Φθινοπωρώ – Σοφία Κουκουλά
Ποίηση, Έναστρον, 2023, 46 σελ.
Θερινή ώρα – Σοφία Κουκουλά
H “Θερινή ώρα” είναι η αποτύπωση ενός ταξιδιού, ίσως και αυτογνωσίας, μέσα από τα μάτια μιας γυναίκας καθισμένης σε μια στάση. Τα 24 ποιήματα του βιβλίου ενώνονται με μια μικρή παρουσίαση αυτής της γυναίκας, η οποία στο τέλος θα γίνει δέντρο και θα ανθίσει, βρίσκοντας τον κήπο της.
Ατέλειωτοι οι δρόμοι.
Ξάστεροι τις νύχτες.
Τις ημέρες φλύαροι.
Τα βήματα στενάζουν.
Τα λόγια ψεύδονται.
Τα μάτια λοιδορούν της ομορφιάς της αυθάδεια.
Οι άνθρωποι στέκονται τρεχάτοι.
Χάσκουν.
Χάνουν.
Ημέρες, νύχτες, δρόμους.
Ποτέ δεν το κατάλαβα· τρεχάτος κι εγώ,
ότι η αλήθεια σφύζει.
Ποίηση, Έναστρον, 2018, 46 σελ.
Πέντε κεράσια στο μωσαϊκό – Σοφία Κουκουλά
ΣTAXTEΣ
Σκύβω και τις γλύφω για να καθαρίσω το πάτωμα. Καθώς γλιστράω όλο και πιο χαμηλά γίνομαι ένα με τη σκόνη. Ποτισμένη με μυρωδιά τσιμέντου. Ανεμπνευστού αλλά απαιτητικού. Κάνω κύκλους με τα χέρια μου σαν να παίζω με το χιόνι. Αγγελάκια παιδικά που γκριζάρανε. Κλείνω τα μάτια. Κάπου από το παράθυρο γιασεμί που καλοκαίριασε. Εμπνευσμένο. Ένα σπουργίτι και μια τσίχλα. Παίζουν ζωή. Τώρα ανοίγω τα μάτια. Θολά χέρια πιάνουν τη στάχτη που απέμεινε. Μια γύρα στον αέρα κι ύστερα αστέρια. Μελαμψά. Με λάμψη. Στάχτες. Όλο φως.
Ποίηση, Ο Μωβ Σκίουρος, 2015, 64 σελ.
Πηγές: Biblionet, Ο Μωβ Σκίουρος, Έναστρον
