Ράνια Αλεξάνδρου

Η Δικηγόρος – Ράνια Αλεξάνδρου

Υπό τις κατάλληλες συνθήκες
όλοι μπορούμε να σκοτώσουμε…


… Λίγες μόνο ώρες έμεναν για να ολοκληρώσει το «συμβόλαιο θανάτου» που είχε αναλάβει. Έβαλε ένα ποτό και μελέτησε για άλλη μια φορά το σχέδιο. Για τη «δουλειά» θα χρησιμοποιούσε μια κλεμμένη μηχανή μεγάλου κυβισμού και ένα όπλο με σιγαστήρα μη ανιχνεύσιμο…

Αυτό που χαρακτηρίζει έναν καλό δικηγόρο είναι οι υποθέσεις που καλείται να υπερασπιστεί, και με γνώμονα αυτό δεν υπάρχουν καλοί ή κακοί πελάτες, ούτε καλά ή κακά εγκλήματα. Δεν υπάρχει κακός κατηγορούμενος και καλός μάρτυρας. Όλοι είναι άνθρωποι. Ακόμα κι αυτοί που έπεσαν σε σοβαρά ατοπήματα ή εγκλημάτησαν κατά ζωής.

Αστυνομικό μυθιστόρημα, Οσελότος, 2021, 438 σελ.

Δίδυμες – Ράνια Αλεξάνδρου

… Ο οδηγός επιθεώρησε το σκάμμα και χαμογέλασε. Η νεαρή κοπέλα που ήταν γερμένη στο μπροστινό κάθισμα θαρρείς και αναδεύτηκε για μια στιγμή ψιθυρίζοντας ασυνάρτητες λέξεις. Μόλις εκείνος το αντιλήφθηκε, έβγαλε από την τσέπη του μια σύριγγα και την έχωσε στο μπράτσο της. Μια μικρή κραυγή ξέφυγε από το στόμα της. Κι ύστερα σιωπή.
Την τράβηξαν από τα χέρια και την έβγαλαν έξω από το αμάξι. Ο οδηγός την πήρε αγκαλιά και την έβαλε μέσα στην κάσα. Ύστερα έκλεισαν το καπάκι και το βίδωσαν σφιχτά. Έσυραν το φέρετρο με αργές κινήσεις ως το σκάμμα. Ο συνοδηγός τοποθέτησε έναν φακό στη μια άκρη του λάκκου και αφού το έδεσαν με σκοινιά, το κατέβασαν προσεκτικά στον τάφο. Τούτη η διαδικασία τούς πήρε σχεδόν μισή ώρα. Ικανοποιημένοι με το αποτέλεσμα και χωρίς να βγάλουν άχνα, πήραν τα φτυάρια κι άρχισαν να ρίχνουν χώμα. Μόλις τελείωσαν, πάτησαν με τις αρβύλες τους καλά καλά από πάνω στρώνοντας την επιφάνεια, κι έπειτα την κάλυψαν με κλαδιά και ξύλα. Μάζεψαν τα σύνεργά τους κι έφυγαν.
Μόλις είχαν θάψει ζωντανή μια κοπέλα, σκέφτηκαν ταυτόχρονα και αναλύθηκαν σε γέλια!…

Αστυνομικό μυθιστόρημα, Οσελότος, 2019, 510 σελ.

Το άρωμα του Πόντου – Ράνια Αλεξάνδρου

Με αφετηρία το 1908, χρονιά ορόσημο για τον Ελληνισμό, μια και η Γενοκτονία των Ποντίων αποτέλεσε τον προπομπό του Μεγάλου Διωγμού, ξετυλίγεται το οδοιπορικό της ζωής του Αλέξανδρου Παντελίδη. Το μικρό αγόρι από τον Πόντο που από νωρίς βιώνει τον πόνο και την αθλιότητα στο γκέτο όπου ζει, αψηφώντας εμπόδια και κινδύνους καταφέρνει στο πέρασμα των χρόνων να κάνει το όνειρό του πραγματικότητα· να οικοδομήσει έναν κόσμο, τον δικό του κόσμο, με δύο κυρίαρχους άξονες: τη μεγάλη, δεμένη, ευτυχισμένη οικογένεια που αποκτά με τη γυναίκα της ζωής του Μυρτώ και την παγκόσμια φαρμακευτική “αυτοκρατορία” που ιδρύει με πιστό αρωγό την αγάπη του για τους συνανθρώπους του και τη φροντίδα αυτών…

Πόσο γερά όμως είναι τελικά τα θεμέλια του κόσμου που έχει δημιουργήσει ο ισχυρός αυτός άνδρας;

Το “Άρωμα του Πόντου” είναι το ελιξίριο μυρωδικό που θα σας ταξιδέψει σε έναν κόσμο γεμάτο πόνο, δάκρυ, αγάπη, δύναμη, υπεροχή, κύρος, εξουσία, παντοδυναμία… Αλλά και σε έναν κόσμο διαπλοκής, ίντριγκας, ανταγωνισμού, απωθημένων, εγωισμού, μίσους, κακίας, θανάτου. Άλλωστε, τα αρώματα αυτή την ικανότητα έχουν, να μας ταξιδεύουν, και μια παραπάνω, να μας μαθαίνουν τι μας ταιριάζει – γιατί κανένα ταξίδι και καμιά μυρωδιά δεν αρωματίζει ίδια όλες τις ζωές… Αν και η ζωή είναι ένα πείραμα γεμάτο ταξιδιάρικες μυρωδιές, εμείς είμαστε εκείνοι που επιλέγουμε, έχοντας τη δυνατότητα να ταξιδέψουμε και την ικανότητα να μυρίσουμε, αρκεί να γνωρίζουμε ότι τούτο το “αρωματικό” ταξίδι της ζωής έχει σκοπό τη δροσιά της ψυχής.

Αστυνομικό μυθιστόρημα, Οσελότος, 2017, 520 σελ.

Σπείρα – Ράνια Αλεξάνδρου

Η Όλγα Κοντού, με κάθε επιφύλαξη, πέρασε τον δρόμο απέναντι και τάχυνε το βήμα της. Η απειλή που εδώ και μέρες είχε δεχτεί έκανε το σώμα της να τρέμει ανεξέλεγκτα, η ανάσα της έβγαινε κοφτή. Καθώς ο παγωμένος αέρας του Δεκέμβρη τρύπαγε ανελέητα τα πνευμόνια της, στερέωσε καλύτερα το μαύρο κασκόλ στον λαιμό της και έριξε το κεφάλι κάτω. Κάποιος περαστικός έπεσε πάνω της κάνοντας την τρομαγμένη γυναίκα να βγάλει μια δυνατή κραυγή. Κοντοστάθηκε για ένα λεπτό και προσπάθησε να ελέγξει το τρέμουλο που βασάνιζε το κορμί της. Απείχε ελάχιστα μέτρα από το κτίριο, οπότε επιστράτευσε όλες τις δυνάμεις της κι άρχισε να τρέχει…

… ανέβηκε τα μαρμάρινα σκαλιά κοιτώντας για τελευταία φορά πίσω της. Η τρομοκρατική ενέργεια λίγες μέρες πριν στο σπίτι της, ήταν το οριστικό τέλος μιας σχέσης που μόνο πόνο, φόβο και θάνατο είχε φέρει σε τόσους ανθρώπους. Και να που τώρα έφτασε κι η δική της η σειρά, συλλογίστηκε τρομοκρατημένη. Χωρίς δεύτερη σκέψη άνοιξε τη βαριά κρυστάλλινη πόρτα και αφού πέρασε από τον τυπικό έλεγχο των ανδρών Ασφαλείας της Γενικής Αστυνομικής Διεύθυνσης, παρέδωσε την ταυτότητά της.
– Τι ακριβώς θα θέλατε, κυρία μου; ρώτησε ο υπεύθυνος.
– Να μιλήσω με τον διοικητή του Οργανωμένου Εγκλήματος…

Αστυνομικό μυθιστόρημα, Οσελότος, 2016, 506 σελ.

Συμβόλαιο – Ράνια Αλεξάνδρου

… Κάθισε δίπλα της και μύρισε το πάθος και την επιθυμία της και η λαχτάρα του να την κατακτήσει τον τρέλανε. Ο άγνωστος που παρακολουθούσε χαμογέλασε με την ειρωνεία της τύχης, τυλίγοντας το χοντρό κασκόλ καλύτερα γύρω από το λαιμό του. Ο αέρας που κατέβαινε από το βουνό ήταν τόσο παγωμένος που του πονούσαν τα πνευμόνια. Το σχέδιό του δεν επέτρεπε λάθη! Είχε κουβαλήσει τα μπιτόνια με τη βενζίνη μόνος του και είχε καταβρέξει τους ξύλινους τοίχους της εξοχικής κατοικίας με μεγάλη προσοχή. Όλη αυτή η επιχείρηση κράτησε ώρες καθώς το χιόνι έπεφτε πυκνό και ο παγωμένος αέρας μαστίγωνε το πρόσωπό του θερίζοντας στην κυριολεξία το κορμί του από το κρύο. Έκρυψε τα μπιτόνια σε μια πρόχειρη αποθήκη στο πίσω μέρος του σπιτιού κι αφού έκοψε μεγάλα κλαδιά από πεύκα και έλατα, έστρωσε με πολύ προσοχή το χιόνι προκειμένου να εξαφανίσει κάθε ίχνος πατημασιάς του…

Αστυνομικό μυθιστόρημα, Οσελότος, 2015, 498 σελ.

Ανήθικη κραυγή – Ράνια Αλεξάνδρου

… Σε φίλησα με πάθος, το στόμα σου μύριζε λαχτάρα. Έχωσες τη γλώσσα σου μέσα μου κι εγώ αφέθηκα σε τούτο το γιορτινό ταξίδι. Με έγδυσες γρήγορα, πέταξες τα ρούχα μου άτσαλα και με ξάπλωσες κάτω, τα χέρια σου χούφτωναν το κορμί μου λεηλατώντας όλες μου τις ανατριχίλες. Μπήκες μέσα στον ήδη μουσκεμένο μου κόλπο αργά και βασανιστικά, αφήνοντας να με παρασύρει όλος ετούτος ο πόθος που τόσο ανάγκη τον είχα και γραπώθηκα με δύναμη πάνω σου. Με πόση ευκολία κουμπώνει το κορμί μου στο σώμα μου, συλλογίστηκα.

Ο έρωτας είναι Θεός και Δαίμονας μαζί…

Μυθιστόρημα, Οσελότος, 2015, 242 σελ.

Ανήθικη σιωπή – Ράνια Αλεξάνδρου

“… Ήθελα να παραδώσω και να παραδοθώ, να αλώσω και να αλωθώ. Ήθελα να ζήσω…
Είχα γραπωθεί από πάνω σου με δύναμη. Φοβόμουν να ανοίξω τα μάτια μου, μήπως και η φαντασία μου με ξεγελούσε και με ξεπερνούσε. Μου έγλειφες τη γλώσσα, τα χείλη, το λαιμό, τα μάγουλα. Με τρέλαινες, με ξετρέλαινες, παραδομένη απόλυτα σε σένα χωρίς ντροπή.
Θεέ μου, πόσα χρόνια έχω να φιληθώ έτσι;
Απολάμβανα τη γεύση σου, τη μυρωδιά σου, τα νιάτα σου.
Με έσπρωξες ελαφρά από πάνω σου και με κοίταξες,
ήμουν μια φλόγα στο διάστημα, ορατή από όλο τον κόσμο…
– Πόσο όμορφη είσαι Θεέ μου; Δε χορταίνω να σε σκέφτομαι…”

Ένα άκρως ερωτικό και ρομαντικό μυθιστόρημα που σε κάνει να ξεφεύγεις από την καθημερινότητα και να ονειρεύεσαι όσα δεν έζησες ή θα ήθελες να ζήσεις.

Οι πρωταγωνιστές, δυο παράφοροι εραστές, αυτή πετυχημένη συγγραφέας, αυτός θαυμαστής της και δέκα χρόνια μικρότερος, υποκύπτουν στις επιθυμίες τους και ακροβατούν στα όρια ενός πόθου που δεν ξέρουν που μπορεί να τους οδηγήσει, προσφέροντας μια συναρπαστική ερωτική ιστορία υψηλών απαιτήσεων που θα χαραχτεί ανεξίτηλα στη μνήμη σας.

Ένα αισθησιακό και τολμηρό μυθιστόρημα, που κόβει την ανάσα.

Μυθιστόρημα, Ανατολικός, 2014, 236 σελ.

Μια θέση να βλέπω την πλάτη του – Ράνια Αλεξάνδρου

Κι εκεί, μέσα στην ησυχία του απομεσήμερου όλα ήταν σιωπή… ούτε οι ανάσες μας δεν ακούγονταν… Ήξερα πως ήσουν ευχαριστημένος. Το μόνο που ήθελες ήταν να ξεκουράσεις τη ζωή σου. Να νιώσεις για λίγο πώς είναι να πλέει κανείς στη θάλασσα, σε εκείνα τα όλο μυστήριο νερά που αγκαλιάζουνε τη Γη. Ήθελες να ταξιδέψεις μαζί μου. Κι ύστερα θα ακολουθούσες πάλι τον δρόμο της στεριάς.

Μυθιστόρημα, Ανατολικός, 2000, 159 σελ.