Μαρώ Κάργα

Μαρώ Κάργα

Ελληνες λογοτέχνες
H Μαρώ Κάργα γεννήθηκε στην Αθήνα και μεγάλωσε στη Μύρινα (Κάστρο) της Λήμνου.
Οι δικοί της πήγαν εκεί από τη Σμύρνη, το Αϊβαλί, την Πόλη και την Αλεξάνδρεια. Τελειώνοντας στη Θεσσαλονίκη τις σπουδές της στα παιδαγωγικά, προχώρησε σε συστηματική σπουδή σχεδίου και ζωγραφικής. Διδάχτηκε την τέχνη της νωπογραφίας δίπλα στον Τηνιακό Νικόλαο Γαΐτη, μαθητή και συνεργάτη του Φώτη Κόντογλου, και στη συνέχεια ασχολήθηκε με τη συντήρηση οροφογραφιών για μικρό διάστημα στη Σύρο. Επίσης έκανε γλυπτική σε μάρμαρο στο εργαστήρι του γνωστού γλύπτη Πέτρου Δελλατόλα. Έργα της έχουν εκτεθεί σε δημοτικούς χώρους και γκαλερί σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Άνδρο, Λέσβο, Σύρο, Χίο, Νάξο, Μύκονο και Λήμνο. Τα τελευταία χρόνια ζει και εργάζεται και ως εκπαιδευτικός σε δημοτικά σχολεία της Τήνου. Το “Αχγιάτ Ανχάρ” αποτέλεσε το πρώτο της μυθιστόρημα.
Μυθιστορήματα
Αχγιάτ Ανχάρ (2015), Τόπος
Η Αλεξάνδρεια σε ακολουθεί (2016), Τόπος
Ο κήπος μας στην άκρη της ερήμου (2020), Τόπος

Ο κήπος μας στην άκρη της ερήμου – Μαρώ Κάργα

Ο κήπος μας


Η ζωή στην Αθήνα είναι δύσκολη για µας. Ο τόπος, οι άνθρωποι, όλα… Εδώ χαρακτηριζόµαστε άλλοτε ως «τα φαλιµέντα της Αλεξανδρείας» κι άλλοτε ως «αραπόσποροι», Νινέτα µου. Συχνά, σκεφτόµαστε µε τον άντρα µου να επιστρέψουµε… Τελικά η πρώτη και µοναδική πατρίδα µας είναι η Αίγυπτος.

Μάιος 1967. Η Νινέτα Σάνδη επιστρέφει από το Παρίσι στην Αλεξάνδρεια. Είναι σαράντα τεσσάρων ετών. Έξι χρόνια µετά τις εθνικοποιήσεις του Νάσερ, η πόλη έχει περιέλθει σχεδόν εξ ολοκλήρου στα χέρια των Αράβων και ελάχιστα θυµίζει την Αλεξάνδρεια όπου µεγάλωσε. Ο µόνος από την οικογένειά της που βρίσκεται εκεί είναι ο εξάδελφός της Αριστείδης ενώ η πατρική περιουσία της έχει αφανιστεί.

Η Νινέτα επιδιώκει να πάρει πίσω την έπαυλη των γονιών της, της Ελπινίκης και του Ανδρέα, που «µόνον Αιγύπτιος θα µπορούσε να την ξαναγοράσει, µε την προϋπόθεση ότι δεν θα την πουλούσε σε κανένα µέλος της οικογένειάς της». Αυτός ήταν ο δεσµευτικός όρος που έθεσε ο Αιγύπτιος δικαστής Σαρίτ, όταν η έπαυλη είχε περάσει στην ιδιοκτησία του. Πάνω απ’ όλα, όµως, η Νινέτα θέλει να βιώσει τον έρωτα µε την ίδια ένταση που την είχε κυριεύσει στη νεότητά της.

Οι αχνοί από το αρωµατισµένο τσάι µε κανέλα και ο ήλιος που ξεχύνεται από τα κλειστά βολέ ζωντανεύουν το παρελθόν και η Νινέτα βρίσκεται µέσα στις ανήσυχες ζωές των δικών της ανθρώπων. «Ποτέ κανείς δεν φεύγει από την Αλεξάνδρεια», θυµάται τα λόγια του θείου Λεόντιου. Όµως «το σύµπαν µάς έχει χεσµένους», χαριτολογούσε ο θείος Φάνος.

Οράν, Αλγέρι, Βηρυτός, Κάιρο, Παρίσι και η ακόµα λαµπρή και γενναιόδωρη Αλεξάνδρεια γίνονται οι τόποι δράσης των ηρώων του µυθιστορήµατος, από το 1936 έως το 1961, το καλοκαίρι των εθνικοποιήσεων και του ολοκληρωτικού ξεριζωµού της ελληνικής παροικίας από την Αίγυπτο, δύο αιώνες και πλέον µετά τη δηµιουργία της.

Μυθιστόρημα, Τόπος, 2020, 448 σελ.

Η Αλεξάνδρεια σε ακολουθεί – Μαρώ Κάργα

Η Αλεξάνδρεια


Εδώ δεν είναι ούτε αι Αθήναι, ούτε η Σμύρνη, πόσο μάλλον η Λήμνος, μάνα.
Είναι η Αλεξάνδρεια. Πα να πει κάτι σαν το Παρίσι κι ακόμα παραπάνω…

1898, Αλεξάνδρεια της Belle Epoque και της βρετανικής Κατοχής. Πόλη της ευμάρειας και της αφθονίας, πόλη της ανθηρής ελληνικής παροικίας στην ακμή του αλεξανδρινού Ελληνισμού, αλλά και της ασυδοσίας των ευπόρων και του ξεπεσμού της. Πόλη των εστέτ και των μποέμ, αλλά και πόλη των Μπαρμπερίνων και των αραπομαχαλάδων, με τα λερά σοκάκια και τα δυσώνυμα χαμαιτυπεία, εκεί όπου κατέληγαν συνήθως οι καλογυαλισμένες άμαξες των εύπορων Αλεξανδρινών, οι ίδιες άμαξες που τους είχαν μεταφέρει λίγες ώρες πριν σε βεγγέρες, στις λαμπερές επαύλεις Ρωμιών και ξένων. Πόλη της εγγλέζικης παροικίας, του “απόλυτου κυρίαρχου της χώρας”, πόλη των μεγαλοαστών Λεβαντίνων, Εβραίων, Ιταλών και Γάλλων αλλά και της χεδιβικής αυλής, μα πάνω απ’ όλα πόλη “Ρωμαίικη”. Με τα ρωμαίικα μπακάλικα, φρουτάδικα, ζαχαροπλαστεία, καφενέδες, μαγέρικα, πανδοχεία και επιχειρήσεις, με τις λέσχες και τα καφωδεία που φούντωναν καθημερινά οι συζητήσεις για τις τιμές του μπαμπακιού στην Μπόρσα, όπου περιουσίες κερδίζονταν και χάνονταν αυθημερόν.

Μυθιστόρημα, Τόπος, 2016, 512 σελ.

Αχγιάτ Ανχάρ – Μαρώ Κάργα

Αχγιάτ Ανχάρ


Άνθρωποι περήφανοι όπως η Φωτεινή, που ξέρουν να κάνουν το δηλητήριο της ζωής φάρμακο, άνθρωποι θυμόσοφοι όπως η Άννα και η Φρόσω, που αποδεικνύουν την αγάπη στα δύσκολα, άνθρωποι συνετοί και δίκαιοι όπως ο Αριστείδης ή υπερόπτες και μισάνθρωποι όπως ο Αντώνης και η Στέλλα είναι μονάχα μερικοί από τους χαρακτήρες που οι ζωές τους, μικρά ξεχωριστά ποτάμια, κυλούν ορμητικά σε πάθη, έρωτες, πλάνες, δεινά, προσδοκίες, συγκρούσεις, μέσα στη δίνη ιστορικών και πολιτικών γεγονότων στα τέλη του 19ου αιώνα, με σταθμούς την Κωνσταντινούπολη, τη Λήμνο, την Αλεξάνδρεια.

Το “Αχγιάτ Ανχάρ” είναι μια συγκινητική ιστορία, πραγματικό πανόραμα της ελληνικής αστικής ζωής της εποχής, μια κοινωνική περιπέτεια που μεταφέρει τις γεύσεις, τα αρώματα, τα χρώματα, τις αισθήσεις, τις μνήμες, τα γλωσσικά ιδιώματα, τις διαφορετικές κουλτούρες που πλημμυρίζουν την καθημερινότητα της ελληνικής διασποράς.

Μυθιστόρημα, Τόπος, 2015, 427 σελ.

Πηγές: Biblionet, Τόπος