Φώτης Βλαστός

Homo Nebulus – Φώτης Βλαστός

Δύο κόσμοι, δύο εποχές: το σήμερα και η ύστερη νεολιθική εποχή. O ίδιος γεωγραφικός χώρος: η λίμνη Λεμάν της Ελβετίας και τα κοντινά όρη του Ιούρα.
Επτά Ευρωπαίοι ζούνε τη συναισθηματική και επαγγελματική ακμή τους στις όχθες της ελβετικής λίμνης. Στριμωγμένοι ανάμεσα στην ανάγκη για αυθεντία και στην αναζήτηση της οικειότητας, ασχολούνται όλο και περισσότερο με την ενδοσκόπηση και την «εικόνα του εαυτού τους» στον καθρέφτη τους και στα μάτια των οικείων τους. Μακριά από τις απαρχές του πολιτισμικού θαύματος που διαμόρφωσε τα «αυτονόητα» της ζωής τους, οι Ευρωπαίοι συναντούν το αρχέγονο πρόπλασμα της εικόνας του εαυτού που πασχίζουν να φιλοτεχνήσουν. Επτά ήρωες, επτά προπλάσματα. Οι νεολιθικοί καταυλισμοί γίνονται το σκηνικό του σταδιακού εκπολιτισμού των πρωτο-ηρώων μέσα σ’ έναν κόσμο που μεταβάλλεται δραματικά, καθώς λιώνουν οι πάγοι. Η ταυτότητα του κάθε ήρωα ολοκληρώνεται, έτσι, αναδρομικά. Καθώς ο προϊστορικός κόσμος αποσαθρώνεται, ο πυρήνας του κοινωνικοποιημένου ανθρώπου παραμένει αμετάβλητος: αναζητά πάντοτε αυθεντία και οικειότητα· αλλιώς, ασφάλεια κι ελευθερία.

Μυθιστόρημα, Λογό_τυπο, 2023, 320 σελ.

Αίτνα – Φώτης Βλαστός

Ένα νησί στη μέση του κόσμου: η Σικελία. Ένα ηφαίστειο, η Αίτνα, αληθινός ομφαλός της Μεσογείου. Με τις εκρήξεις της αλλάζει τη γεωλογία και την ιστορία, πάλι και πάλι. Οι άνθρωποί της αναγκάζονται ν’ αφουγκραστούν και να λατρέψουν τον μέσα κόσμο, που αναμοχλεύεται και απειλεί. Οι ορφικοί θα υμνήσουν, οι φιλόσοφοι θα εμπνεύσουν, οι ποιητές θα συμβολοποιήσουν και οι φυσικοί θα μετρήσουν το ηφαιστειακό φαινόμενο. Ένας γεωλόγος επιχειρεί να πλησιάσει και να εκμεταλλευτεί το κοιμισμένο τέρας. Θα μετρήσει τη ζωή του πάνω στις πλαγιές του βουνού της φωτιάς, καθώς το μετρούμενο γίνεται μέτρο για την φιλόδοξη καρδιά του. Μαζί με τις επιστημονικές πληροφορίες, η Αίτνα θα του προσφέρει το βιωμένο παρελθόν της. Ένα με τα πετρώματα, τα χαμόκλαδα και το κελάηδισμα των πουλιών στα κωνοφόρα, η αγάπη, ο φθόνος, η ελπίδα, η ματαίωση, η πίστη, η λησμονιά πλημμυρίζουν τις οθόνες των συσκευών μέτρησης του επιστήμονα. Η Αίτνα γίνεται η μοίρα του. Καλωδιωμένη με σύγχρονες συσκευές, στοχευόμενη από δορυφόρους, διάτρητη από ερευνητικές τομές, η Αίτνα συνεχίζει να προπορεύεται του ανθρώπινου νου σε καταστροφική και αναμορφωτική ισχύ. Είναι το σύμβολο των φυσικών ορίων που πάνω τους ασκείται (και συχνά συντρίβεται) ο ανθρώπινος στοχασμός.

Μυθιστόρημα, Μικρή Άρκτος, 2018, 220 σελ.

Η ανατομία του κύματος – Φώτης Βλαστός

Είκοσι δύο σύντομες ιστορίες ταξιδεύουν στο μακρινό χτες αλλά και στο ακόμα μακρινότερο αύριο του πολιτισμού μας. Παντού, ήρωες αντιμέτωποι με τα αινίγματα της ζωής.

Παίζοντας με τα όρια ανάμεσα στο ιστορικό και στο φανταστικό, ο Φώτης Βλαστός αφηγείται μικρές ιστορίες που συνθέτουν, σελίδα τη σελίδα, τη μακραίωνη ιστορία της ιατρικής σκέψης αλλά και της αφηγηματικής τέχνης.

Τα κουδουνάκια του αρχαίου ινδού μεταλλουργού χτυπούν στο διαστημικό χειρουργείο του πλανήτη Εγκέλαδου, χιλιετίες μετά, για να σημάνουν την επιστροφή ενός ανθρωποειδούς στην βιολογική του πατρίδα: στην κατάσταση του ανθρώπου.

Καθώς οι αιώνες κυλούν, οι ιστορίες φαίνεται να συνεχίζονται αλλού, με άλλους τρόπους. Ποιος μπορεί να είναι βέβαιος ότι ο κόσμος μας δεν θα χρειάζεται πάντοτε τους μύθους για να συμπληρώνει τις αλήθειες του;

Όπως κανένα κύμα δεν ανακεφαλαιώνει τη θάλασσα, έτσι και καμία από τις ιστορίες της Ανατομίας δεν ολοκληρώνεται μετά την τελευταία τελεία της.

Κάθε επόμενο αφήγημα λες και σκάει σαν το επόμενο κύμα στην άμμο του νοητού κόσμου. Τελικά, η επιστημονική, όπως και κάθε άλλη αφήγηση, προχωρά αποκαλύπτοντας και συγκαλύπτοντας.

H διαφορετικότητα των αφηγηματικών τρόπων στέλνει ένα νεύμα συνενοχής και ανυπόκριτου θαυμασμού σε σημαντικούς συγγραφείς, σαν να ανοίγεται μια υποσημείωση που εξελίσσεται σε συζήτηση για το μέλλον της αφήγησης, στην αέναη περιπέτειά της να καταγράψει πειστικά την ανατομία του κύματος που λέγεται ζωή.

Διηγήματα, Μικρή Άρκτος, 2016, 272 σελ.