Ερση Σωτηροπούλου

Η τέχνη να μην αισθάνεσαι τίποτα – Έρση Σωτηροπούλου

«Θυµόταν ένα χάδι πριν µερικά χρόνια, εκείνος ο άνδρας τής είχε χαϊδέψει το κεφάλι, ανακατεύοντας τα µαλλιά της, µια κίνηση απροσδόκητη που δεν την περίµενε και ο άνδρας δεν την επανέλαβε, για δευτερόλεπτα είχε νιώσει εξαίσια, δεν θυµόταν ποιος ήταν εκείνος, δεν είχε πρόσωπο, µόνο αυτό το απρόσµενο χάδι, ένα τέτοιο χάδι άξιζε περισσότερο από ταξίδι στην Κίνα. Αλλά αν ήταν αυτός; Αν τη χάιδευε αυτός; Της πέρασε από το µυαλό και πάγωσε στη σκέψη. Όχι, όχι αυτός. Αυτός άλλωστε δεν θα µπορεί να χαϊδέψει, θα κουνάει τα µπράτσα του ακατάσχετα σαν σβούρα… Κι εκείνη τη στιγµή αυτός, αυτός, ο ζητιάνος χωρίς χέρια, πέρασε πάνω σ’ ένα αυτοσχέδιο καροτσάκι που το έσπρωχνε ένα αγόρι µε γυναικείες παντόφλες».
Η τέχνη να µην αισθάνεσαι τίποτα αποτελείται από αµέτρητες τέτοιες στιγµές: µεταµορφώσεις της καθηµερινότητας, συναντήσεις µεταξύ του γνωστού και του αγνώστου. Η σύγχρονη Αθήνα αµφιταλαντεύεται µπροστά µας, το περίγραµµα ενός σκίτσου σκοτεινιάζει και θολώνει, το πρόσωπο ενός φίλου είναι ταυτόχρονα αγαπηµένο και παράξενο. Το παραµικρό γεγονός, η παραµικρή αλλαγή στην ποιότητα του φωτός, µπορεί να τα αλλάξει όλα.
Δεκαπέντε διηγήµατα µε λάµψεις οµορφιάς, κροτίδες µαύρου χιούµορ και κάτι άλλο, αδύνατο να εντοπιστεί, που τα κάνει αξέχαστα, κάτι σαν το χάδι του ανθρώπου χωρίς χέρια. Οι ιστορίες της Έρσης Σωτηροπούλου επινοούν τελικά έναν νέο τρόπο να βλέπουµε.

Διηγήματα, Εκδόσεις Πατάκη, 2022, 168 σελ.

Ζιγκ ζαγκ στις νεραντζιές – Έρση Σωτηροπούλου

“Ήταν ένα καλοκαίρι ουρανοκατέβατο. Οι λέξεις είχαν χάσει το νόηµά τους. Όλα πήγαιναν στραβά”.

Η Λία νοσηλεύεται επί µήνες έχοντας προσβληθεί από θανατηφόρο ιό. Ο µικρότερος αδελφός της Σιντ θα ήθελε να είναι Αµερικανός ήρωας για να ξέρει πάντα τι να κάνει. Η Τζούλια κάνει παρέα µόνο µε γκέι και είναι σχεδόν πάντα λυπηµένη. Ο Σωτήρης, νοσοκόµος της Λίας, γίνεται βίαιος χωρίς καλά καλά να το συνειδητοποιεί. Η δωδεκάχρονη Νίνα νιώθει ολοµόναχη και αγνοεί ότι η ζωή της κινδυνεύει από τον Σωτήρη.

Τέσσερις νέοι άνθρωποι και ένα παιδί, λίγο πριν από τον ερχοµό του 21ου αιώνα, προσπαθούν να υπερβούν τον εαυτό τους και να ζήσουν σ’ έναν παράλογο κόσµο. Καθώς µια µάινα τσιρίζει µονότονα “Γεια σου, Μαρία”, οι διαδροµές τους διαπλέκονται µε ζιγκ ζαγκ µέσα από συµπτώσεις, φάρσες, προδοσίες και µικρές ή µεγαλύτερες συνωµοσίες. Και διαπιστώνουν ότι η ζωή µπορεί να γίνει πολύ πιο παράξενη από όσο διανοούνται.

Το βραβευµένο και πολυµεταφρασµένο µυθιστόρηµα της Έρσης Σωτηροπούλου ήρθε αντιµέτωπο µε τη λογοκρισία και κατηγορήθηκε για “χυδαιότητα, βωµολοχία και πορνογραφία”, όταν το 2008 ζητήθηκε µε δικαστική απόφαση η απόσυρσή του από τις σχολικές βιβλιοθήκες.

Κρατικό Βραβείο Μυθιστορήματος (2000)
Βραβείο Μυθιστορήματος – Περιοδικό “Διαβάζω” (2000)

Μυθιστόρημα, Εκδόσεις Πατάκη, 2020, 264 σελ.

Άνθρωπος στη θάλασσα – Έρση Σωτηροπούλου

Ο πρώτος που θα το αντιληφθεί φωνάζει: Άνθρωπος στη θάλασσα. Tον παρακολουθεί διαρκώς και δεν τον αφήνει ούτε στιγµή από τα µάτια του δείχνοντας πάντα µε το χέρι προς την κατεύθυνση του ναυαγού.

Ποίηση, Εκδόσεις Πατάκη, 2018, 60 σελ.

Μπορείς; – Έρση Σωτηροπούλου

Subject: Περί ομορφιάς πίνοντας δυνατό καφέ
μετά από 60 ώρες αγρύπνιας
From: ifarsa@hotmail.com
Sent: 11/5/2015
To: spourgitis@gmail.com

Θυμάσαι τότε που συζητούσαμε στην Κιβωτό; Ότι η ποίηση δεν ανήκει στους ποιητές – η ποίηση ανήκει σ’ αυτούς που τη χρειάζονται. Κάτι αντίστοιχο συμβαίνει και με την ομορφιά πιστεύω. Δεν μπορώ να ζήσω χωρίς ομορφιά. Μια μέρα χωρίς κάποιο ερέθισμα, χωρίς έμπνευση, είναι μια νεκρή μέρα. Με ισοπεδώνει. Γίνομαι κέλυφος άδειο. Θέλω να πω. Η ομορφιά μού ανήκει. Τι λες; Προχωράμε καθόλου;

Re: Τα σημεία
From: spourgitis@gmail.com
Sent: 5/7/2015
To: ifarsa@hotmail.com

Η ποίηση ενώ δεν μπορεί ν’ αντέξει τον συμβατικό μετρήσιμο λόγο, ενίοτε τον ερωτεύεται. Σ’ αυτή την περίπτωση, απλώς επιβιώνει ίσως χωρίς να προδίδεται και να προδίδει. Ένα σύννεφο που αντί για την υγρασία που ευφραίνει την αμπελιά, μου φέρνει θλίψη ανεξήγητη και εξηγήσιμη.
Πάντως θέλω να σε δω σύντομα.

Βραβείο Ελληνικής Λογοτεχνικής Φράσης της Χρονιάς-Περιοδικό “Literature.gr” (2017)

Μυθιστόρημα, Εκδόσεις Πατάκη, 2017, 745 σελ.

Τι μένει από τη νύχτα – Έρση Σωτηροπούλου

Ιούνιος του 1897: ο “ατυχής” ελληνοτουρκικός πόλεμος έχει φθάσει στο τέλος του με ολοσχερή ήττα της ταπεινωμένης Ελλάδας, η Γαλλία συγκλονίζεται από την Yπόθεση Ντρέυφους, η απομονωμένη Αλεξάνδρεια μένει παραδομένη στον ρυθμό της ανατολίτικης ραθυμίας, η Ευρώπη ανασαίνει στο πνεύμα του fin de siecle, κυνική, ταραγμένη, ανήσυχη. Αυτήν την παράξενη και ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα εποχή, ο νεαρός Κωνσταντίνος Καβάφης, μαζί με τον μεγαλύτερο αδελφό του Τζων, βρίσκονται στο Παρίσι, τελευταίο σταθμό ενός μεγάλου ταξιδιού. Είναι ένα ταξίδι αναψυχής που στην πορεία θα μετεξελιχθεί σε εσωτερική περιπλάνηση, μια διαδικασία μύησης που εκβάλλει στην υπέρτατη πραγμάτωση του ποιητικού του στόχου.

Η Έρση Σωτηροπούλου, επίμονη σκιά του ποιητή, θα παρακολουθήσει αυτό το μυθιστορηματικό ταξίδι σε όλες τις διαστάσεις του. Στηριγμένη σε σπάνιο αρχειακό υλικό και σε πλούσια βιβλιογραφία, ανασυνθέτει τη μεταβατική στιγμή κατά την οποία ο Καβάφης, μακριά από την ασφυκτική αλλά μοιραία και μοναδική Αλεξάνδρεια, βυθίζεται στον εαυτό του, αναψηλαφεί τα πάθη του, βασανίζεται από αμφιβολίες και φθάνει ως την αυτομαστίγωση, δοκιμάζοντας ταυτόχρονα τα όρια της ποιητικής μορφής, εξωθώντας την πέρα από τους κανόνες και πυρπολώντας τη με τη στοχαστική του φαντασία.

Ένα μυθιστόρημα ιδεών για τη δύσκολη σχέση τέχνης και ζωής, για τον ερωτικό πόθο ως κίνητρο δημιουργίας, μια τολμηρή μυθοπλαστική ανασύσταση της προσωπικότητας του μεγάλου ποιητή.

Βραβείο Prix Méditerranée Etranger (2017)

Μυθιστόρημα, Εκδόσεις Πατάκη, 2015, 329 σελ.

Ζιγκ ζαγκ στις νεραντζιές – Έρση Σωτηροπούλου

“Ένα μυθιστόρημα που έχει συνοδεύσει τα τελευταία δέκα χρόνια της ζωής μου με καλές και κακές στιγμές: το Κρατικό βραβείο μυθιστορήματος και το βραβείο του περιοδικού “Διαβάζω”, τις συκοφαντίες και τη δίωξη με την κατηγορία της πορνογραφίας, τις μεταφράσεις και την επιτυχία στο εξωτερικό. Αυτό που με ξαφνιάζει περισσότερο είναι η ζωτική και αναπάντεχη ενέργεια που έχει αναπτύξει από μόνο του στο πέρασμα του χρόνου”.
Έρση Σωτηροπούλου

Στην πνιγηρή ατμόσφαιρα του αθηναϊκού καύσωνα γνωρίζουμε ένα ένα τα πρόσωπα. Ο άεργος Ισίδωρος (άλλως Σιντ, παραπέμποντας στον Vicious των Sex Pistols) αρέσκεται να φτύνει πάνω στην τηλεόραση. Η αδελφή του, η Λία, έχει προσβληθεί από τον θανατηφόρο ιό Hcnvmb και νοσηλεύεται. Ο νοσοκόμος της, Σωτήρης, ζει μόνος αλλά επισκέπτεται συχνά τους γονείς του στο χωριό. Ο Σιντ και ο Σωτήρης γνωρίζονται μέσα από μια φάρσα, μοιράζονται ένα κορίτσι, την Τζούλια, και ανεπιτυχώς επιχειρούν να αφανίσουν τη δωδεκάχρονη Νίνα. Όλα αυτά με υπόκρουση τη στριγκιά φωνή της μάινας που επαναλαμβάνει “γεια σου, Μαρία”.

Μέσα από τη λυσσασμένη αναζήτηση της αγάπης, τη διάψευση, την αποδοχή και την προδοσία, τα κομματάκια του παζλ παίρνουν τη θέση τους. Τα όρια σβήνουν, οι ιστορίες γίνονται μία ιστορία συγκλονιστική, ανεπανάληπτη μέσα στην καθημερινότητά της. ΄Ενας κόσμος αστείος και οδυνηρός, βίαιος και τρυφερός, περπατάει “ζιγκ-ζαγκ στις νεραντζιές” και χαιρετάει τον 20ό αιώνα.

Στο τέλος του βιβλίου περιλαμβάνεται επίμετρο με τις διθυραμβικές κριτικές που έλαβε όταν πρωτοκυκλοφόρησε το 1999 από τις εκδόσεις Κέδρος.

Κρατικό Βραβείο Μυθιστορήματος (2000)
Βραβείο Μυθιστορήματος – Περιοδικό “Διαβάζω” (2000)

Μυθιστόρημα, Μεταίχμιο, 2012, 269 σελ.

Να νιώθεις μπλε, να ντύνεσαι κόκκινα – Έρση Σωτηροπούλου

Μια εξεγερμένη έφηβη κι ένα πνευματικά καθυστερημένο παιδί μοιράζονται ένα τσιγάρο βιώνοντας τη συνενοχή και την ελευθερία της “διαφοράς” τους. Ένας αθεράπευτα ρομαντικός σύζυγος σκηνοθετεί απιστίες, για να αναζωπυρώσει το παλιό, σβησμένο πάθος. Μια ποιήτρια σε βασανιστική αναζήτηση των στίχων της συναντιέται με μια τυχαία φράση που βαραίνει πάνω της σχεδόν προφητικά. Ένα ταξίδι μετατρέπεται σταδιακά σε εφιάλτη, για να καταλήξει στην αποδοχή της αγάπης.

Ισορροπώντας ανάμεσα στο κωμικό και το τραγικό, οι ιστορίες του “Να νιώθεις μπλε, να ντύνεσαι κόκκινα” προσεγγίζουν με αφοπλιστική εγρήγορση τη μοναξιά, την απουσία, τη διάψευση, αφήνοντας όμως περιθώρια στη δίψα για ζωή – μοναδική σανίδα σωτηρίας.

Η Έρση Σωτηροπούλου, δεξιοτέχνις της λεπτομέρειας, παγιδεύει συμβάντα που, μολονότι δείχνουν ασήμαντα, εκρήγνυνται μέσα στο ουδέτερο τοπίο της καθημερινότητας, φωτίζοντας τη στιγμή και προσδίδοντας της αποκαλυπτικές διαστάσεις.

Κρατικό Βραβείο Διηγήματος (2012)

Διηγήματα, Εκδόσεις Πατάκη, 2011, 131 σελ.

Η φάρσα – Έρση Σωτηροπούλου

Επανέκδοση του εμβληματικού βιβλίου της Έρσης Σωτηροπούλου 28 χρόνια μετά την πρώτη του έκδοση το 1982, με νέο εισαγωγικό σημείωμα του Νάνου Βαλαωρίτη.

Η “Φάρσα” είναι το μανιφέστο της επαναστατημένης γυναίκας – επαναστατημένη στο μέτρο που ο άντρας είναι ακόμα ο απόλυτος άρχων που κρατάει τα ηνία, αφού δεν έχει εκλείψει η βασιλεία του ούτε στους ουρανούς ούτε επί της γης… Η επαναστατική πράξη συνίσταται στην υπονόμευση αυτής της δύναμης με τη γελοιοποίησή της, την καταβαράθρωσή της με το γέλιο.
Από το εισαγωγικό σημείωμα του Νάνου Βαλαωρίτη

“Οι δύο ηρωίδες της “Φάρσας” καταβαραθρώνουν τη σοβαροφάνεια της ελληνικής κοινωνίας, με τα έξαλλα καμώματά τους… Η “Φάρσα” είναι ένα σπάνιο παράδειγμα χιούμορ με τεχνική στη λογοτεχνία μας… H “Φάρσα” θα μείνει ως ένα κλασικό παράδειγμα ενός πολύ πετυχημένου πειραματικού μυθιστορήματος του 20ού αιώνα.”
(Νάνος Βαλαωρίτης, Αθήνα, 30 Αυγούστου 2010)

“Η “Φάρσα” είναι η ιστορία δύο κοριτσιών που έχουν αναμφισβήτητα προικιστεί µε μια τάση για υπερβολές σε ό,τι αφορά το χιούμορ. Υπάρχει µια ατελείωτη ίντριγκα σε βάρος αθώων και αποβλακωµένων µικροαστών. Υπάρχει µια θολή ανάµνηση και µια αστραπή ανοησίας σε κάθε προσπάθεια να ξεγελάσουν τη βαρεµάρα τους. Υπάρχει πολύ σεξ χωρίς να φαίνεται. Υπάρχει µια έξυπνη και απόλυτα διεισδυτική µατιά που φωτίζει την ψυχολογία εκείνου που περιµένει κάτι χωρίς αυτό το κάτι να έρχεται ποτέ. Υπάρχει ένας κύριος Στεργίου µάλλον απρόθυµος και οπωσδήποτε ανίκανος να αναλάβει το ρόλο του εξιλαστήριου θύµατος για τον οποίο έχει επιλεγεί από τη µοίρα µέσω του Χρυσού Οδηγού. Και υπάρχει στο τέλος του βιβλίου για πρώτη φορά µια ολόκληρη τηλεφωνική συνδιάλεξη, µια παρωδία οργασµού ή ανακούφισης…
Τι είναι μια φάρσα; Ίσως είναι το να εξαπατάς κάποιον με μόνο στόχο το να απολαύσεις τις συνέπειες της κακής του τύχης. Τα δυο κορίτσια επιδίδονται μετά μανίας σ’ αυτό το σπάνιο σπορ· δεν είναι όμως εύκολο να αρνηθούν ότι και η ίδια η ζωή τους είναι ήδη μια φάρσα. Η Σωτηροπούλου περιγράφει μια σειρά φάρσες – φάρσα όμως είναι το να περιγράφεις οτιδήποτε, μ’ άλλα λόγια, η ίδια η τέχνη του γραψίματος. Αυτή η ατέλειωτη αλυσίδα από φάρσες, που η μια περιέχει έξυπνα την άλλη, επιτρέπει σ’ αυτό το θαυμαστό βιβλίο να χαρίσει στον καθένα από εμάς ένα χαμόγελο δυσπιστίας. Δυσπιστίας απέναντι στις ευκαιρίες της ζωής και τις δυνατότητες της λογοτεχνίας· απέναντι στους άντρες και τις γυναίκες· απέναντι στην αδεξιότητα και τις τρελές τιμωρίες του έρωτα. Και τέλος απέναντι στην ίδια την έμπνευση που βρίσκεται στις καλύτερες στιγμές της μέσα σ’ αυτές τις σελίδες.”
(Ευγένιος Αρανίτσης, “Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία”)

Μυθιστόρημα, Εκδόσεις Πατάκη, 2010, 305 σελ.

Εύα – Έρση Σωτηροπούλου

Παραµονή Χριστουγέννων. Το ρεβεγιόν έχει τελειώσει. H Εύα γυρίζει στο σπίτι της έχοντας περάσει ένα µοναδικό, τρελό βράδυ. Ξαφνικά βρίσκεται σε µια περιοχή που δεν γνωρίζει. Καθώς επιστρέφει στη συµβατική, τακτοποιηµένη ζωή της, από το κλαµπ της “φτιαγµένης” διάθεσης κι ενός παθιασµένου φιλιού στην τουαλέτα, έξω στους έρηµους δρόµους, αντιλαµβάνεται έναν αθέατο κόσµο που παραµονεύει. Πίσω από τα γιορτινά φώτα κρύβεται µια άλλη Αθήνα, µια πόλη µέσα στην πόλη, που την έλκει σαν µια µαύρη τρύπα έτοιµη να την καταπιεί. Τίποτα δεν είναι αυτό που φαίνεται. Η συνηθισµένη ζωή της καταρρέει, οι φιλίες της θρυµµατίζονται, οι σχέσεις της υπονοµεύονται.

Στην περιπλάνηση αυτή -µια περιπλάνηση στην πόλη και στον εαυτό της- την οδηγούν µια πόρνη µε αιχµηρό χιούµορ, ένας κλέφτης-φιλόσοφος που ερωτεύεται τα θύµατά του, ένας ηλικιωµένος µε µουσικές ευαισθησίες κι ένα κουτσό κορίτσι µε χρυσή καρδιά.

Γύρω τους ένας τραµπούκος βουλευτής και οι µπράβοι του, άντρες που φορούν κοντές φούστες και ψηλά τακούνια, µελαµψά κορίτσια µε έντονο µακιγιάζ κι ένας νεαρός συγγραφέας µε υπέροχα χείλη συµπληρώνουν τον φανταστικό στρόβιλο της ζωής.

Όταν ξηµερώσει και τελειώσουν όλα, η Εύα δεν θα έχει πια καµιά δικαιολογία για να παραµείνει άπρακτη – θα πρέπει να αντιµετωπίσει δραστικά το τίποτα που την περιβάλλει.

Σ’ αυτό το γαϊτανάκι των συναντήσεων, η Έρση Σωτηροπούλου, µε την αδυσώπητη ειρωνεία της και τον ιδιότυπο λυρισµό της, διασχίζει τους καθρέφτες του σύγχρονου κόσµου και σκηνοθετεί τις αβεβαιότητες της ανθρώπινης ύπαρξης.

Βραβείο Ιδρύματος Κώστα & Ελένης Ουράνη Ακαδημίας Αθηνών (2011)

Μυθιστόρημα, Εκδόσεις Πατάκη, 2009, 215 σελ.

Αχτίδα στο σκοτάδι – Έρση Σωτηροπούλου

Οι ιστορίες της Έρσης Σωτηροπούλου μοιάζουν με κομμάτια μπλουζ όπου οι ήρωες ψάχνουν σαν υπνοβάτες να βρουν το περπωμένο τους. Ανάμεσα στο φως και στο σκοτάδι ατενίζουν τη ματαιότητα της ζωής, αποκαρδιωμένοι ρίχνουν πού και πού ενήλικο βλέμμα σε παιδικές εικόνες, σχηματίζουν απρόβλεπτα σχέδια, αιχμαλωτίζουν αντί για λέξεις τη σιωπή, αντί για αγάπη τη μοναξιά και μένουν ασάλευτοι λίγο πριν την καταστροφή. Κινούνται σ’ αυτόν τον ιδιαίτερο χώρο όπου η ζωή και ο θάνατος, η πραγματικότητα και η φαντασία, το παρελθόν και το μέλλον είναι έννοιες μετέωρες και διόλου ασυμβίβαστες.

Διηγήματα, Κέδρος, 2005, 246 σελ.

Δαμάζοντας το κτήνος – Έρση Σωτηροπούλου

Μακριά από την επαναστατική έξαρση της νεανικής του ηλικίας, ο Άρης Παυλόπουλος, πετυχημένος σύμβουλος υπουργού και αντισυμβατικός οικογενειάρχης, ζει μια άνετη ζωή στην Αθήνα, κρατώντας κρυφές τις σκοτεινές πλευρές του: την εμμονή στο σεξ και την καταπιεσμένη φιλοδοξία του να αναγνωριστεί ως ποιητής.
Μια ποιητική εκδήλωση αφιερωμένη στο έργο του κι ένα ταξίδι στην Ισπανία, στοιχειωμένο από τον σεξουαλικό συμβολισμό της ταυρομαχίας, θα του δώσουν την ευκαιρία να πραγματοποιήσει όλες τις επιθυμίες του, μέχρι τη στιγμή που αντιλαμβάνεται ότι ένας νεαρός αλήτης τον καταδιώκει στους δρόμους της Αθήνας και γίνεται η σκιά του.

Μυθιστόρημα, Κέδρος, 2003, 319 σελ.

Εορταστικό τριήμερο στα Γιάννενα – Έρση Σωτηροπούλου

Με τρία έργα της Ellen Evjen


“Με θαμπό πρόγονό του τη “Μεταμόρφωση” του Κάφκα, το “Εορταστικό τριήμερο” συμβολοποιεί εφιαλτικά μια πραγματικότητα…”
ΤΟ ΔΕΝΤΡΟ
“Το βιβλίο σύντομο και με αρετές σεναρίου εξαιρετικού, συνθέτει μια ελληνική πραγματικότητα που συνυπογράφουμε και στο κεφάλι μας κινηματογραφούμε.”
ΟΔΟΣ ΠΑΝΟΣ
“Μήπως θα διακινδύνευα αν έκρινα ότι το βιβλίο της Ε.Σ. είναι, τελικά, βαθύτατα ηθικό;”
ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
“Υπάρχει χτίσιμο, οικονομία στο λόγο. Καμία “έκθεση”, καμία μηχανιστική διαγραφή της πορείας των γεγονότων. Συμβαίνουν. Είναι μια επιτυχία.”
ΤΑ ΝΕΑ

Αφηγήσεις, Κέδρος, 2001, 57 σελ.

Ο ζεστός κύκλος – Έρση Σωτηροπούλου

“Γραφές της αθωότητας”, μια σπάνια, συλλεκτική σειρά που ρίχνει φως στα νεανικά γραπτά 15 καταξιωμένων φωνών της ελληνικής λογοτεχνίας. Πρώτες γραφές, γραφές που προσπαθούν να συλλαβίσουν τον κόσμο, τον φτιαγμένο με λέξεις, γραφές-βήματα στο χαρτί, γραφές-βλέμματα απονήρευτα, ανοιχτά στην έκπληξη και την απορία, γραφές συνώνυμες της νιότης.

Eπιμέλεια: Έλενα Χουζούρη

Πεζογραφία, Ελληνικά Γράμματα, 2000, 38 σελ.

Ζιγκ-ζαγκ στις νεραντζιές – Έρση Σωτηροπούλου

Η Νίνα που επαναστατεί, η Λία που πεθαίνει, ο Σωτήρης που ερωτεύεται, ο Σιντ που ακροβατεί, το μαύρο πουλί που μιλάει. Τα πρόσωπα κινούνται ακτινωτά, αποκλίνουν σε διαφορετικές κατευθύνσεις. ΄Ομως ανεπαίσθητα μπλέκονται. Μέσα από τη λυσσασμένη αναζήτηση της αγάπης, τη διάψευση, την αποδοχή και την προδοσία, τα κομματάκια του παζλ παίρνουν τη θέση τους. Τα όρια σβήνουν, οι ιστορίες γίνονται μία ιστορία συγκλονιστική, ανεπανάληπτη μέσα στην καθημερινότητά της. ΄Ενας κόσμος αστείος και οδυνηρός, βίαιος και τρυφερός, περπατάει “ζιγκ-ζαγκ στις νεραντζιές” και χαιρετάει τον αιώνα.

Κρατικό Βραβείο Μυθιστορήματος (2000)
Βραβείο Μυθιστορήματος – Περιοδικό “Διαβάζω” (2000)

Μυθιστόρημα, Κέδρος, 1999, 262 σελ.

Ο βασιλιάς του φλίπερ – Έρση Σωτηροπούλου

Ποιος είναι ο βασιλιάς του φλίπερ και γιατί τα ζώα στήνουν παγίδες; Δεκαπέντε διηγήματα, δεκαπέντε μέλη του σώματος σε οργασμό. Τα μέλη εκφράζονται, εκπέμπουν, εκρήγνυνται. Η αφήγηση της Έρσης Σωτηροπούλου συγκλονίζει με απόλυτη φυσικότητα, απελευθερώνοντας το χιούμορ και τη φαντασία μιας ξεχωριστής ματιάς πίσω από τη μισάνοιχτη πόρτα της ζωής. Μετά το Βασιλιά του φλιπέρ, η προοπτική του κόσμου γύρω μας δεν μένει πια η ίδια.

Διηγήματα, Εκδόσεις Καστανιώτη, 1998, 172 σελ.

Διακοπές χωρίς πτώμα – Έρση Σωτηροπούλου

Πώς ξεκινάς να γράψεις ένα βιβλίο; “Φεύγεις για διακοπές”, είναι η απάντηση της νεαρής ηρωίδας. Μα όταν φτάνει στο εξοχικό της φίλης της, αντιλαμβάνεται ότι τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά. Είναι τα καθημερινά, που όλο παρεμβάλλονται στην ιστορία. Μια σχέση μπλεγμένη με δύο άντρες, ένα παιδί στη μέση, η σχέση με τη φίλη της, με τον ψυχίατρο μέσω τηλεφώνου. Κι εκείνο το μικρό της φίλης της, που θα ήθελε να το πνίξει…

Μυθιστόρημα, Εκδόσεις Καστανιώτη, 1997, 125 σελ.

Χοιροκάμηλος – Έρση Σωτηροπούλου

“Η περιοχή μέσα στην οποία κινείται η Έρση Σωτηροπούλου σ’ αυτή τη συλλογή διηγημάτων είναι η αστική ορμή μιάς ζωής εξωθημένης προς την ανατροπή. Όπως όταν πέφτει η τάση του ηλεκτρικού και μιά αγωνία μουδιάζει την ατμόσφαιρα, έτσι και τα διηγήματα της Χοιροκαμήλου αδειάζουν από πάνω μας τον ουρανό καθώς η τρυφερότητα συγχωνεύεται με τη σκληρότητα παγιδεύοντας ένα ρευστό κόσμο…”
Ντίνος Σιώτης

Διηγήματα, Κέδρος, 1992, 80 σελ.

Μεξικό – Έρση Σωτηροπούλου

Ο γιος μου είχε χαθεί. Έψαχνα να τον βρω στην άκρη ενός πάρκου, ένα σούρουπο μουντό και φορτωμένο υγρασία. Προχωρούσα βιαστικά στο πεζοδρόμιο, το κεφάλι αναστατωμένο, η καρδιά μου χτυπούσε. Κάθε τόσο σκόνταφτα. Δεν μπορούσα να θυμηθώ πότε τον είχα δει για τελευταία φορά, τι ώρα και σε ποιο μέρος. Ένιωθα ότι η αγωνία μου σε λίγο θα γινόταν υστερία, ένα κουβαριασμένο ζώο να δαγκώνει τα νύχια του μπροστά σε κάποιο ξένο κατώφλι ή σε μια στάση λεωφορείων. Ένα άσχημο θηλυκό ζώο έτοιμα να φάει τις σάρκες του, να καταβροχθισθεί από σκέτο μίσος.
Εν τω μεταξύ είχε νυχτώσει. Άρχισα να τρέμω. Ήξερα ότι αντιδρώντας έτσι σπασμωδικά έχανα και την τελευταία πιθανότητα να τον βρω, αλλά όσο το σκεφτόμουν, τόσο περισσότερο έτρεμα. Σχεδόν δεν έβλεπα μπροστά μου. Η νύχτα σκοτεινή και πανταχού παρούσα με το γνωστό άγαρμπο τρόπο της, αλλά να σου κάθε τόσο ένα φαναράκι να εξέχει μισογλαρωμένο από κάποια φουντωτή φυλλωσιά και μετά να ένα άλλα σχεδόν σβηστό, αλλά παρ’ όλ’ αυτά να φωτίζει με το δικό του τρόπο ανακατεύοντας απλώς το σκοτάδι, χωρίς να το διαλύει, και μετά δέκα βήματα άλλο ένα άθλιο φαναράκι να εκπέμπει βουτυρωμένο σκοτάδι σε πακέτα κι άλλο κι άλλο κι άλλο σε ακανόνιστες αποστάσεις, έτσι που η ίδια νύχτα δεν ήταν παρά ένα ανακάτεμα σκοταδιών, ένα αμφίβολο πασάλειμμα από καρβουνιασμένα σύννεφα και μουντζουρίτσες της δεκάρας, τέλος πάντων, καμιά σχέση με το αιώνιο και απόλυτο σκότος…

Νουβέλα, Κέδρος, 1988, 97 σελ.

Η φάρσα – Έρση Σωτηροπούλου

«Η Φάρσα» είναι ένα μυθιστόρημα που εξελίσσεται σε πολλά επίπεδα που το καθένα μπορεί να γίνει αφετηρία για μια διαφορετική ανάγνωση του βιβλίου. Σε μια πρώτη ματιά η υπόθεση φαίνεται πολύ απλή. Δυο κοπέλες, παιδικές φίλες, κλεισμένες σε ένα διαμέρισμα, κάνουν τηλεφωνικές φάρσες. Εδώ φάρσα είναι τα λεκτικά παιχνίδια, οι κοροϊδίες και τα αστεία που αποτελούν το συγκεκριμένο περιεχόμενο των τηλεφωνημάτων. Αυτό είναι το πρώτο ή πιο στοιχειώδες επίπεδο. Σιγά σιγά και μέσα από μια συνεχή διάψευση η φιλία των δύο γυναικών, η ίδια η ζωή τους, οι παιδικές του αναμνήσεις κ.λπ. φανερώνονται σαν μέρος μιας τερατώδους και γενικευμένης Φάρσας…

Μυθιστόρημα, Κέδρος, 1982, 267 σελ.